Door Pim Bijl

De olympische zilverenmedaillewinnaar Abdi Nageeye loopt volgende maand in New York, maar verder heeft de Amsterdam Marathon alle Nederlandse toppers aangetrokken. Dus zaten Khalid Choukoud, Michel Butter, Björn Koreman en Frank Futselaar vandaag op de persconferentie zij aan zij om vooruit te blikken op hun onderlinge strijd. En dan wordt debutant Benjamin de Haan ook nog een man om in de gaten te houden, komt Bart van Nunen als haas het tempo verzorgen en verdedigt bij de vrouwen Bo Ummels haar titel tegen onder anderen Ruth van der Meijden.

Zonder Nageeye, die er normaal gesproken bovenuit steekt, ligt de strijd achter de sterke brede groep Afrikaanse toplopers open als om 9 uur het startschot wordt gegeven in het Olympisch Stadion. Het nationale podium voorspellen durfde Butter vandaag ook niet aan, al is volgens hem Khalid Choukoud een maat te groot voor de rest. ,,Voor mij is hij huizenhoog favoriet.” Ook Futselaar wees naar de man die eerder dit jaar in het Italiaanse Siena in lastige omstandigheden naar een indrukwekkende 2.09.55 liep, maar tijdens de Spelen in Sapporo de finish niet haalde.

Choukoud zelf is voorzichtiger. Bovenal is hij blij weer een marathon te lopen die niet bol staat van de coronarestricties. De wedstrijd van zondag voelt weer als ‘normaal’. Choukoud: ,,De laatste normale wedstrijd die ik liep, was de Eindhoven Marathon in 2019. Nu heb ik het gevoel: eindelijk mogen we weer. We zijn aan elkaar gewaagd en ik weet nu echt niet of ik de favoriet ben.”

Waar Futselaar naar het Zwitserse Sankt Moritz trok en in eigen land een hoogtekamer opzocht, Koreman twee weken trainde in zijn geliefde Seefeld in Oostenrijk en Butter naar het Franse Font-Romeu ging, bleef Choukoud tijdens zijn gehele voorbereiding in Nederland. Marokko, waar hij zich traditiegetrouw klaarstoomt voor zijn races, liet hij deze keer links liggen. De reden? Zijn vrouw was hoogzwanger en na de bevalling een maand geleden wilde hij niets missen van zijn dochtertje Hiba.

,,Mijn vrouw zei nog: ga nou op trainingskamp. Maar ik wilde niet weg. Juist die groei in het begin is zó bijzonder.” Het vaderschap heeft zijn voorbereidingen nauwelijks verstoord, denkt hij. ,,Het is zo’n lief en rustig meisje. Daar gaat het niet aan liggen.”