Veel vrachtwagens zijn voorzien van drie assen. Daarvan is alleen de middelste aangedreven. De assen van de wielen ervoor en erachter zijn uitsluitend bedoeld om meer vracht te kunnen vervoeren. Hoeveel lading een vrachtwagen mag meenemen, is namelijk afhankelijk van de maximale aslast. Door er een as bij te doen, kan het maximale laadvermogen verhoogd worden. 

Maar vrachtwagenbanden zijn duur en dus proberen transportbedrijven te voorkomen dat ze snel slijten. Wanneer vrachtwagens zonder (zware) lading rondrijden, kunnen ze dus een of meerdere wielen optillen. Wanneer dat niet wordt gedaan, stijgt de (rol)weerstand, vooral bij bochten. Bij drie assen achter elkaar zullen de voorste en achterste vaak meer door de bocht ‘gewrongen’ worden in plaats van te rollen. Daardoor slijten ze extra hard. 

Het optillen van de wielen scheelt ook nog eens in het brandstofverbruik, want een hangend wiel heeft geen rolweerstand. Een bijkomend voordeel is dat het gewicht op de aangedreven as toeneemt wanneer de extra as in de lucht hangt. Daardoor komt er meer gewicht op het aangedreven wiel te rusten en dat betekent meer tractie, zodat het vermogen beter op het asfalt wordt overgebracht. Bij veel moderne vrachtwagens gaan de wielen via een druk op de knop de lucht in.