Dit is waarom de nostalgische VW-bus al 70 jaar heel voorzichtig evolueert

Zelfs échte autofans moeten goed kijken om te ontdekken wat er anders is aan de nieuwste versie van de Volkswagen Transporter. De buitenkant is heel beperkt aangepakt: de vorm van de voorbumper is iets anders, de grille loopt een stukje verder door naar onderen en de koplampen hebben een andere indeling. Deze T6.1 (ofwel zesde generatie, met eerste update) is in één oogopslag herkenbaar als een Transporter. Hiermee zet deze auto een traditie voort: al zeventig jaar lang is de ‘VW Bus’ hét schoolvoorbeeld van evolutie in de autowereld.

Dat doet Volkswagen heel bewust. Bezitters van een Transporter zijn namelijk bovengemiddeld tevreden over hun auto. Of, zoals een Nederlandse eigenaar tijdens de introductie in Amsterdam tegen ons verklaarde: ‘Het grootste minpunt aan dit model is dat ze veel gejat worden. Zelfs bij dieven is hij populair!’ Daar is geen woord van gelogen, de Transporter behoort in ons land al jarenlang tot de meest gestolen voertuigen.

De grote populariteit komt deels door de veelzijdigheid van het model. Al sinds de eerste generatie uit 1950, de door Ben Pon geschetste T1, is de Transporter in vele soorten en maten verkrijgbaar. Schilders, hoveniers en klusbedrijven kunnen kiezen uit diverse bedrijfswagenversies, terwijl ook gezinnen, taxibedrijven en zelfs kampeerliefhebbers de keuze hebben uit een variant die bij hun wensen past. Van een ‘simpele’ dichte bestelwagen met een grijs interieur en kleurloze bumpers tot een volledig uitgedoste California camper met grote glimmende wielen en tweekleurige lak; het is mogelijk.

Die buitenkant in twee kleuren, die je tegen een fikse meerprijs (bijna € 3300) kunt bestellen op de nieuwste Transporter, is een duidelijke verwijzing naar de T1 uit de jaren 50. Immers werd die charmante ‘hippiebus’, met z’n groot VW-logo op zijn neus, ook al in de meest uiteenlopende combinaties gespoten. Er is bijna niemand die een VW-Bus niet leuk vindt, en dat effect werkt bij de zesde generatie – die toch een stuk serieuzer en zakelijker is – zonder twijfel nóg door. Het geeft de VW bovendien een voorsprong op de concurrentie, die een dergelijke iconische voorganger missen.

In 1967 verscheen de tweede generatie van de ‘Bulli’ (dat is het Duitse koosnaampje voor de Transporter, een samentrekking van ‘Bus’ en ‘Lieferwagen’) en die T2 beschikte eveneens over een bijzonder lange adem. Zeker in Brazilië bleef deze versie, nog altijd voorzien van een motor boven de achterwielen, erg populair. Volkswagen bleef die auto zo vaak aanpassen tot de productie uiteindelijk pas stopte in 2013. In andere delen van de wereld had de T3 het stokje ondertussen overgenomen, voor het eerst verscheen een Caravelle-personenuitvoering en een camperversie met een hefdak van Westfalia.

Die hoekige T3 werd in 1990 opgevolgd door de rondere T4, die voor het eerst de motor voorin kreeg. Het zeer succesvolle model hield het tot 2003 vol, waarna de T5 het stokje overnam. Sindsdien heeft Volkswagen vooral de details veranderd: hoewel het merk het niet graag toegeeft, zijn de buitenmaten van de in 2015 onthulde T6 nagenoeg identiek. Blijkbaar is het concept nu zo goed uitgewerkt, dat grote veranderingen niet nodig zijn.

Maar ook het machtige Volkswagen kan niet eeuwig op z’n geschiedenis blijven leunen. De concurrentie zit niet stil en wordt sterker, dus past het Duitse merk de Transporter nu aan op een aantal punten. Dat is geen moment te laat, want de T6 begon merkbaar achter te lopen bij modellen zoals de Ford Transit, de Mercedes-Benz Vito en de Toyota ProAce.

Eén van de grootste technische veranderingen is de komst van een elektrische stuurbekrachtiging. Voorheen werkte de besturing aan de hand van hydrauliek, tegenwoordig bewegen de voorwielen met behulp van een elektromotor. Dat heeft een aantal voordelen: het is niet alleen zuiniger, maar door het nieuwe systeem kan Volkswagen de Transporter voorzien van rijhulpsystemen die niet mogelijk zijn met hydraulische besturing.

Zo is de nieuwste T6.1 in staat om zich tussen de lijnen van de rijstrook te houden met Lane Assist, hij kan automatisch uitwijken voor een dreigend ongeluk, remt met actieve cruise control zelf voor z’n voorliggers en weet zichzelf in en uit te parkeren. Dit soort systemen kennen we al van andere merken en ook van de personenwagens van Volkswagen, dus met deze veranderingen brengt VW de Transporter hooguit bij de tijd. Van de grondlegger van een segment mogen we een voortrekkersrol verwachten, maar die pakt de nieuwste T6 niet echt. Met zo veel fans is dat blijkbaar niet nodig.

Voor mensen die vaak een aanhanger achter hun bus hangen is vanaf nu ook een Trailer Assist leverbaar. Door middel van subtiele rem- en stuuringrepen kan de auto de bewegingen van een slingerende aanhanger tegengaan, terwijl hij ook helpt met achteruitrijden – met trailer en al. Mocht het onderweg flink waaien, compenseert Cross Wind Assist ongewenste zijdelingse bewegingen.

Aan de binnenkant trekt de nieuwste Transporter (of Multivan, zoals de personenversie heet) een hightech snufje uit zijn hoge hoed. Voor het eerst is een volledig digitaal instrumentenpaneel leverbaar: dat kennen we al uit personenwagens zoals de T-Cross en de Tiguan, maar bij bedrijfswagens zien we dit nog vrijwel niet. Het systeem werkt erg prettig en ziet er fantastisch uit: met een druk op de knop kijk je niet langer naar een saaie, analoge snelheidsmeter maar verschijnt er een groot navigatiescherm voor je neus.

Midden in het dashboard, boven de te prominent uitstekende versnellingspook, is er bovendien keuze uit een aantal nieuwe radio’s en navigatiesystemen. Die zitten net wat fraaier in het interieur verwerkt dan in de vorige versie, waardoor de T6.1 meer dan ooit aandoet als een grote personenauto. Door de manier waarop de auto hangt in bochten merk je dat je met een hoge bus onderweg bent maar de sfeer aan boord is hoogwaardig, de vormgeving erg netjes en strak.

Dan hebben we het voor de duidelijkheid over de duurdere Multivan: in de minder luxe uitgevoerde Transporter pick-up die wij ook hebben gereden zat een kaal, plastic stuurtje en ontbraken comfortvoorzieningen zoals gordels die je in hoogte kunt verstellen. Alle waar is naar zijn geld, maar in de goedkopere versies wekt de T6.1 een robuuste, maar ook weinig frivole indruk.

Je kunt de kopers en fans van de Transporter geen ongelijk geven: op de één of andere manier wekt deze Volkswagen een bepaalde vorm van hebberigheid op. Z’n uitstraling is even herkenbaar als tijdloos en zeker voorzien van in kleur gespoten bumpers staat er een hele strakke bus. Een bestelwagen die complimentjes ontlokt bij voorbijgangers, dat getuigt van een zekere charme.

De vernieuwde T6.1 is onder de streep een bovengemiddeld ruime, veelzijdige en comfortabele auto. Hij verlegt niet zozeer de grenzen in zijn segment, maar dankzij de subtiele, relevante aanpassingen kan de Transporter en weer een aantal jaar tegenaan. Volkswagen heeft niet veel meer veranderd dan het hoogst noodzakelijke, maar de potentiële kopers slikken dat voor zoete koek.