‘Verspilt iets of iemand je kostbare tijd? Dat heeft ook zo zijn voordelen’

Vanochtend was het weer zover: ik had ruzie met mijn computer. Ik probeerde een powerpoint te exporteren, maar dat lukte met geen mogelijkheid. Foutcodes, algeheel falen en verplichte updates: voor ik het wist was ik tien minuten verder zonder enige merkbare progressie - behalve dat ik me inmiddels moest inhouden om mijn laptop niet met kracht in de prullenbak te deponeren. De vaste lezers van deze column zullen het weten: technostress (de stress die wordt veroorzaakt door apparaten die niet doen wat je wil of juist wel doen wat je niet wil) is een van mijn grootste rode knoppen.

Toch is er ook een andere mogelijkheid dan in woede ontsteken wanneer een machine niet doet wat hij zou moeten. De Canadese schrijver Douglas Coupland introduceerde in zijn roman Player One de term ‘Time Snack’. Hij bedoelde hiermee, vrij vertaald: ‘de (vaak irritante) momenten van half-vrije tijd die door computers worden gecreëerd wanneer ze stoppen met werken om een bestand op te slaan of om een update te zoeken.’ 

Je zou deze momenten dus kunnen zien als een onnodige en ergerlijke onderbreking van je workflow. Maar met enig omdenken kun je ze ook beschouwen als een snack voor je brein - een moment waarop je even helemaal niets hoeft behalve wachten en waarop jij je gedachten de vrije loop kunt laten. Hee, wat heerlijk, een time-snack!

Als je erop let, zijn time-snacks opeens overal. De rij bij de kassa die tóch niet de snelste blijkt te zijn omdat de mevrouw voor je 3,85 euro in gepaste munten uit haar portemonnee aan het opdiepen is. Dat stoplicht dat net voor je neus op rood springt omdat degene voor je zo langzaam optrok. Je partner die net voor vertrek nog even moet toiletteren. De trein die ‘nog even een andere trein voor zich moet laten gaan’. Het leven blijkt ermee vol te zitten - een tapasbar vol time-snacks.

Ik stel het me tot doel: de volgende keer dat mijn telefoon of laptop weer eens om de een of andere vage reden dienst weigert haal ik diep adem, tel tot tien en probeer ik de onderbreking te zien voor wat het is: een klein moment aan ongestructureerde tijd waarin ik even niets moet. En laten we wel wezen, het is dát, of het apparaat in woede tegen de muur. Deze oplossing lijkt me beter voor mijn stressniveau (en ook beter voor mijn beurs).

Thijs Launspach is psycholoog en stress-expert. Hij schreef hierover de boeken Fokking Druk (2018) en Werken met millennials (2019).

In de Ochtendshow to go vertelde Thijs over zijn nieuwste boek:

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!