Kinderen spelen buiten, ongeacht waar ze wonen. En dat zorgt voor blije gezichten. Dat concludeert Arthur van de Graaf aan de hand van de duizenden foto’s die hij tien jaar geleden van 10-jarigen vanuit de hele wereld teruggestuurd kreeg. Zoals Koen (10) die een vriendje met waterpistool op een fiets in een tuin in Den Haag vastlegt. De even oude Mohammed die fotografeert hoe een groepje kinderen met een wit wagentje speelt in het Afghaanse Kaboel. Dat is precies wat Van der Graaf met zijn project wilde laten zien. ,,Als je die foto’s naast elkaar legt, zie je waar het om gaat. Die beelden van tien jaar geleden zijn heel waardevolle momenten. Als je daar niet bij stilstaat, gaan ze voorbij.”

Jaren geleden realiseerde de Hagenaar  zich dat kinderen anders naar de wereld kijken dan volwassenen. ,,Willen we dat zij de wereld zien zoals wij, of moeten wij naar de wereld kijken zoals zij dat doen?’’ vraagt hij zich af nadat hij zijn neefje een camera geeft als hij kerstinkopen doet in de Amerikaanse stad Chicago. ,,Later ontwikkelde ik zijn foto’s. Ik zag alleen maar billen en tassen. Hoe leuk is het voor een kind om door zo’n stad te gaan?”