Het meisje achter de balie had kennelijk al gekkere smoezen gehoord

Ik groette de man voor me in de rij bij het koffiezaakje. Hij mij ook. Ik ken hem. Maar wie was het ook alweer? Hij had waarschijnlijk dezelfde sensatie. Maar die duurde niet zo lang, en omdat hij stond te wachten op een bestelling, nam-ie even de tijd voor me: ,,Ik ben uw huisarts’’, zei hij. ,,Ik weet het’’, antwoordde ik. Net een fractie daarvoor had ik het me gerealiseerd. Niet dat ik mijn huisarts niet herken. Mijn huisarts is een alleraardigste mevrouw, net iets jonger dan ik. De man voor me in de rij is sinds kort de vaste invaller. Die zie ik minder.

,,We hadden het gisteren nog over u’’, zei hij. Er zijn niet veel mensen die dat uit de mond van hun huisarts een fijne mededeling vinden, maar ik wist meteen waar het over ging. ,,Hebt u de QR-code al?’’ Ik schudde glimlachend mijn hoofd en haalde uit mijn jaszak het gele boekje, mijn paspoort en de RIVM-registratiekaart waarmee ik me straks bij de koffiejuffrouw zou proberen te kwalificeren als geschikte kandidaat om binnen mijn koffie te mogen opdrinken. ,,Nee. Ik ga het hiermee doen’’, vertelde ik hem. ,,Dat lukt meestal wel.’’

Hij: ,,We weten niet waar het fout gaat.’’ Ik begon met alle raad op te noemen die lezers me de afgelopen maanden hadden gegeven: een speciale website, een QR-code voor huisartsen, wat had je allemaal niet. Allemaal al geprobeerd, vertelde hij. Er zat gewoon iets fout. ,,Ik wacht nog wel even’’, zei ik.

Hij moest zijn bestelling aannemen, haalde zijn telefoon uit z’n zak en identificeerde zich met zijn QR-code. Ik moest erom lachen, maar hij zag het gelukkig niet, was druk met koffie en gebak recht houden op een klein dienblaadje. Ik wenste hem goeiedag en zei: ,,Het komt goed!’’ Sommige mensen roepen dat in me op. Als ik voor zijn doktersbureau zit, heb ik dat ook, realiseerde ik me.

Toen ik mijn koffie moest afrekenen zwaaide ik met mijn gele boekje, mijn paspoort en de RIVM-kaart. ,,Het duurt al maanden, ze krijgen m’n QR-code niet gefikst. Maar echt, ik ben ingeënt. Vraag het maar aan mijn huisarts. Die loopt hier net naar boven.’’ Het meisje achter de balie keek me even bevreemd aan. Maar ze had kennelijk al gekkere smoezen gehoord. ,,Is goed hoor’’, zei ze.

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl