We waren al halverwege de straat toen ik zag dat de kleine geen fietshelm op had. Ik ben best een fanaat in die dingen. Gewoonlijk waren we omgekeerd om ’m te halen. Maar ik dacht: het moet maar een keer. We waren al een eindje de hoek om toen ik me realiseerde: dit is het beeld dat ik zocht.

Economen, professoren, ze vinden dat de lockdown lang genoeg geduurd heeft, te veel gekost heeft en nog te veel gaat kosten, materieel en immaterieel. Het land moet weer open.

Het is geen nieuw geluid en het gaat zoals wel vaker bij grote maatschappelijke thema’s. Eerst hakt iemand er met grof geweld in. Dat valt niet goed, politici kunnen daar niks mee, extreme standpunten kosten stemmen et cetera. Dan sterft het geluid even weg. Maar het komt altijd terug. In een actiegroep, in ingezonden brieven en petities. 

Uiteindelijk heb je ook zeer weldenkende mensen, in kringen van de machthebbers gerespecteerd, die zich achter de zaak zetten. Die vinden dan wel de juiste woorden (de realiteit is intussen ook alweer wat veranderd), en dan staat het thema toch weer op de agenda; zijn er openingen om tot een gesprek te komen. Ergens komt dan het compromis op tafel.

Twijfelt u nooit? Ik wel soms. Ik ben als de dood voor dat virus. Maar ik kan de gerespecteerde intellectuelen die vooruit willen, niet helemaal ongelijk geven. Zoals ik dus ook vind dat de mensen die bang zijn voor elke verruiming van maatregelen, geen ongelijk hebben. Het is namelijk nooit zwart-wit. Er zijn altijd pro’s en contra’s. Kijk om je heen, zo veel bedrijven hebben het zwaar, alles lijdt verlies, onze pubers worstelen. Dan zie ik de verontrustende besmettingscijfers. Liep de vaccinering maar beter.

Toch, is er niet een voorzichtige weg terug naar een beetje normaal? Al was het maar voor de scholen? Ik weet het natuurlijk ook niet zeker. Maar misschien moeten we als samenleving kleine stukjes van de weg even zonder helm fietsen, al is dat eng.

Wij waren al bijna bij school toen we naar links de straat over moesten oversteken. Een vrachtwagen kwam ons achterop. De kleine fietser naast me raakte een beetje in paniek. Ze viel, haar fiets ging onderuit, zij ook half. Ik schrok natuurlijk net zo. Maar ze stond weer op, pakte de fiets. Haar blonde hoofdje ongedeerd. 

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: