Pik, bemoei je niet met abortus

Ik slaap slecht en word beroerd wakker. De dag kom ik aardig door met werk en wandelingen, in de avonden en vroege ochtenden dringt de angst zich op. Wat leven we in een doodenge tijd, hoe moet het verder, wanneer houdt het op. Ik weet, het klinkt pathetisch, en ik heb weinig tastbaars te vrezen, maar ik ben bang en volgens mij ben ik met velen. En alles dat hiertegen helpt, elkaar opzoeken, elkaar omhelzen, troost zoeken in theater, in live-muziek, in de kroeg, in dans en vergetelheid zoeken, op reis gaan, mag niet.