Hij reed volgens lussen in het wegdek en een sensor van zijn auto zeker 31,6 kilometer en wellicht zelfs 45 kilometer te hard, glipte door een verkeerslicht dat al 1,3 seconde op rood stond én lanceerde daarna de 16-jarige scholiere Anna uit Dordrecht op haar scooter.

De rechters rekenden Van H. het ongeval ‘zeer ernstig aan’ en oordeelden dat Van H. ‘een zeer ernstige mate van schuld’ heeft aan het ongeluk. Volgens de rechters had hij door de drukte op de vrijdagmiddag juist ‘extra voorzichtig’ moeten zijn. Ze achten bewezen dat hij in plaats daarvan met veel te hoge snelheid door rood reed en niet afremde.

Hoewel de rechters oordeelden dat de ernstige gevolgen voor het slachtoffer in principe riepen om een celstraf en de vader van Anna hier om had gevraagd, zagen ze daar toch vanaf. Ze wezen daarbij op de tijd die is verstreken sinds het ongeval, de jonge leeftijd van de dader en dat hij nooit eerder met justitie in aanraking is gekomen. ,,We snappen dat welke straf dan ook in geen enkele verhouding staat tot het veroorzaakte leed en dat geen straf het leed kan compenseren’’, lichtte de rechtbank toe.

Door de verwondingen van het ongeval op 24 januari 2020 lag het inmiddels 18-jarige meisje zeven maanden in coma. Pas in september 2020 was ze weer echt bij bewustzijn. Nadat ze ontwaakte was duidelijk dat ze volledig verlamd is en nooit meer zelfstandig kan bewegen of kan praten; ze zit gevangen in haar eigen lichaam.

Met therapie, waarvoor haar ouders Anna vier keer per week naar revalidatiecentra in Rotterdam en Antwerpen heen en weer brengen, wordt geprobeerd het meisje zo sterk mogelijk te maken. ,,Vechtend. Altijd maar weer vechtend voor elke tiende van een procent herstel’’, zo vertelde haar vader Hans tijdens zijn slachtofferverklaring. ,,Voor Anna gelden twee woorden: nooit meer. Nooit meer lopen, nooit meer praten, nooit meer zelf eten, nooit meer zelf drinken, nooit meer dansen. Altijd maar weer: nooit meer.’’

Het Openbaar Ministerie eiste tijdens het proces twee weken geleden een halfjaar celstraf en twee jaar rijontzegging. Zijn advocaat drong toen aan op een werkstraf, omdat celstraf in zijn ogen geen doel zou hebben. Van H. had een blanco strafblad en zou ook ‘levenslang’ hebben. ,,Al is dat zijn eigen schuld’’, voegde de raadsman daar wel aan toe.

Zelf hield de automobilist uit Zwijndrecht, die op het moment van het ongeval met een leenauto op weg was naar zijn ouders en zijn vriendin naast zich had zitten, bij de rechtszaak vol dat hij niet beter wist dan dat hij ‘50 of 60’ had gereden. ,,Ik kan me absoluut niet herinneren dat ik harder heb gereden. Ik zag het verkeerslicht oranje worden, niet rood. Ik heb de verkeerde beslissing genomen om door te rijden.’’