Hoe ga je met elkaar om? Wethouders in discussie met leerlingen Cambium tijdens Week van Respect

Maasdriels wethouder Anita Sørensen en haar Zaltbommel collega Adrie Bragt vertellen graag over de gastlessen die ze gaan geven in de bovenbouw van de Zaltbommelse middelbare school. Spannend? Nee hoor, zeggen beiden. ,,We moeten zo vaak een verhaal houden over verhoudingen in de samenleving. Met een groep jongeren is dat misschien anders ja. Maar we kijken ernaar uit.” 

Samen met Zaltbommels burgmeester Pieter van Maaren en collega-wethouder Willem Posthouwer willen ze best een stevige discussie voeren in de Cambiumlokalen. Want, zo zegt Adrie Bragt, er is echt wel sprake van een zekere verloedering in de samenleving. Waarbij hij zeker niet meteen met een beschuldigende vinger wijst naar de jeugd. Nee, zeggen hij en Anita Sørensen eensgezind:  we moeten verder kijken.

Hun boodschap aan de jonge generatie is simpel gezegd: let op bij wat je doet. Want vooral social media is een serieus risico in het respectvol omgaan met elkaar. ,,In de tijd dat we nog nooit van social media hadden gehoord, gebeurden er ook wel dingen die eigenlijk niet konden. Maar dat was vaak een-op-een. Het grote verschil is: nu luistert iedereen mee. En je kunt je verschuilen achter je telefoon. Je ziet eigenlijk niet wat voor effect je gedrag heeft.

,,En”, zo menen beiden, ,,daar zit dus het grote risico dat je niet meer in de gaten hebt wat je een ander kunt aandoen.”

Daarbij komt dat de landelijke politiek niet bepaald het goede voorbeeld geeft, meent Adrie Bragt. “Wat daar gebeurt, is echt een heel slecht voor de beeldvorming bij de jonge generatie.” De respectloze manier waarop een aantal politici daar met elkaar omgaat, doet de Zaltbommelse wethouder zichtbaar pijn. ,,Zo laat je echt niet zien hoe je in de moderne tijd met elkaar moet omgaan. Wat voor mij heel belangrijk is, is dat onze jeugd gaat nadenken over de vraag wat het effect van hun gedrag is. De landelijke politiek zou echt beter moeten weten. Een slechter voorbeeld kun je je amper indenken.”

,,En dan is er een verschil tussen de juridische vrijheid - wat mag volgens de wetgeving wel en wat niet - en de morele vrijheid. Soms gebeuren er zaken die niet strafbaar zijn maar wel heel veel schade veroorzaken. In veel gevallen hebben jongeren geen besef wat ze kunnen aanrichten. Met pesten op social media bijvoorbeeld. Dan hebben we echt met een ernstige situatie te maken, in feite crimineel.”

Maar beide wethouders willen absoluut niet somberen, juist heel positief zijn. De jeugd kansen bieden. Ze een handje helpen om te ontdekken wat ze allemaal kunnen. ,,Want dat is heel veel. Meer dan ze zelf in veel gevallen vermoeden.” Alleen moet de volwassen generatie hier en daar een duwtje geven, begrip tonen, zo menen de wethouders.

En de jeugd heeft ook in dit tijdsgewricht de toekomst. Al hebben ze daar dus wel wat hulp bij nodig. En die krijgen ze. Zo zijn Maasdriel en Zaltbommel serieus aan het overwegen hoe ze een permanente jeugdgemeenteraad in het leven kunnen roepen. Belangrijk, zo zegt Anita Sørensen, dat jongeren in een zo vroeg mogelijk stadium met onze democratisch systeem te maken krijgen en daarover meedenken.

,,Want ja, mijn ouders hebben de oorlog nog meegemaakt, maar daarna houdt het op. Je moet je bewust zijn van je achtergrond en je geschiedenis om goed naar de toekomst te kunnen kijken. De vrijheid en bijbehorende verworvenheden die we nu hebben, zijn voor de latere generaties een soort vanzelfsprekendheid. Maar dat is het niet. De welvaart komt als het ware ongevraagd naar ze toe. In zekere zin lijkt het leven gemakkelijk voor ze. De bereidheid om je ergens voor in te zetten, neemt daardoor af. Als je bijvoorbeeld kijkt hoeveel moeite vakbonden hebben om mensen te vinden die de kar willen trekken. Betrokkenheid bij elkaar, de samenleving en wat we met z’n allen besluiten. Daar gaat het om. Als we met onze gastlessen daarin iets kunnen betekenen, dan zijn we dik tevreden.”