Ze mocht zich de grootste noemen, de mooiste, de stijlvolste. Salsa Breeze was de grande dame onder de latin feesten uit heel de regio. Misschien wel uit heel het land. Maar toch ging het juist na dit feest in de beachclub op Aquabest fout. De dodelijke schietpartij van zondagavond had niemand zien aankomen. Hoewel, het vlekkeloze imago van het maandelijkse feest had het laatste jaar wel enkele deukjes opgelopen. Alle vingers wijzen daarbij naar de ‘urban zaal’.

De afgelopen tien jaar groeide Salsa Breeze uit tot een fenomeen dat elke editie met 1300 bezoekers was uitverkocht. Gewoon, op een zondagavond, met een werkdag in het vooruitzicht. Alcohol voerde dan ook nooit de boventoon. Mensen kwamen voor de prachtige locatie aan het strand, voor de ongedwongen sfeer, maar vooral om te dansen. „Daar draaide alles om: dansen en plezier maken”, vertelt bezoeker Ulrike Suiskens (34). „En omdat het op een christelijke tijd eindigde, kon je de volgende ochtend toch fris naar je werk.”

Salsa Breeze telde vier zalen met elk een eigen muziekgenre (salsa, bachata, kizomba, urban). Maar het feest onderscheidde zich vooral door stijlvoller te zijn dan de concurrentie. „Voor dit feest trokken vrouwen hun mooiste jurk uit de kast en doften zich op”, zegt ook Cas Tuyn, die vrijwel altijd van de partij was. Nadat de gemeente Best het evenement besloot te verbieden, begon Tuyn meteen een handtekeningenactie (640 keer ondertekend). Salsa Breeze moet behouden blijven. Nou ja, op één ruimte na dan: de urban zaal.

Sinds de schietpartij wordt het ook op Facebook overal geroepen: de zaal met hiphop en r&b-muziek is de ondergang geworden van Salsa Breeze. Bezoekers noemen het een totaal andere wereld. In de kleinste van vier zalen was het volgens hen vaak drukkend vol. Het draaide er minder om dansen en meer om zien en gezien worden. „Er kwam een heel ander publiek”, merkte ook Suiskens. „Meer machogedrag.” En Cas Tuyn: „Er hing soms een grimmige sfeer, vooral rond sluitingstijd. De veiligheid was goed in orde, maar als er ooit een vechtpartij plaatsvond, was het daar.”

Specifiek deze zaal stond op de radar bij het Expertisecentrum Mensenhandel en Jeugdprostitutie. Sinds de zomer kwamen er bij de Eindhovense instantie signalen binnen over meisjes die in deze ruimte in een hoek werden gedwongen, met wie tegen hun zin in vulgair werd gedanst of die werden geronseld voor prostitutie. De signalen kwamen van meisjes zelf, maar ook van professionals die bij een toevallig bezoek jongens herkenden die zich mogelijk in de prostitutiewereld begeven. De schietpartij maakte een einde aan het feest voordat de signalen konden worden onderzocht.

Voor organisator Kenneth Gijsbertha zijn de ernstige geluiden nieuw. Wel kent hij de kritiek op de urban zaal: „Latin en urban zijn twee totaal verschillende werelden. Ik kan me voorstellen dat bezoekers die komen voor salsa zich er misschien niet thuis voelen. Het macho-achtige hoort een beetje bij dat muziekgenre. Van de andere kant: ik, en veel mensen met mij, vonden de combinatie van die twee werelden wél leuk.”

Toch is het vooral de hiphopzaal die wordt aangewezen als de indirecte oorzaak van de schietpartij. Daar zou zondagavond een vechtpartij zijn begonnen die zich verplaatste naar de garderobe en later richting de parkeerplaats. Gijsbertha: „Het valt niet te ontkennen dat de problemen vanuit die zaal zijn ontstaan. Zoiets zou op een feest waar puur salsa wordt gedraaid nooit gebeuren. Maar wat er zondagavond heeft plaatsgevonden, had toch niemand kunnen voorspellen?”