Hij had zijn eigen advocatenkantoor, zij was burgemeester van Culemborg. Allebei intelligente mensen, maatschappelijk geslaagd. Samen hadden ze een prachtige zoon, een mooi huis, geld genoeg om zorgeloos te leven. 

Maar zorgeloos was het leven niet. Annemiek Toonen (62) leefde met een alcoholist. Eerst zag ze het niet, en toen ze het wél zag, probeerde ze het weg te redeneren. Want een alcoholist is iemand die buiten onder de brug ligt. Verlopen type, blikken bier in de hand. Toch? 

En haar man, nou ja, die hing thuis lamlendig op de bank. Wezenloze blik in de ogen, dat wel. En soms sprak ie een beetje vreemd. Dubbele tong? Nee joh! De man was moe, had een drukke verantwoordelijke baan. En, zeker die laatste periode voor de scheiding, dronk hij nog geen slok in haar bijzijn. Dus alcoholmisbruik, het kwam niet in haar op. Maar het gevoel dat er iets niet klopte, wurmde zich langzaam in haar brein. 

Zo sukkelde het door, hij dronk en ontkende. Zij hield de schone schijn op. Tot ze niet meer kón. Totdat ze zichzelf volledig kwijt was. Tot het huwelijk klapte, en het op het werk misliep. Haar droom, politiek en besturen, spatte vervolgens uiteen. Indirect door de alcoholverslaving van haar man.

Ze vocht zich een weggetje uit het diepe dal, waarin ze zeker een jaar zat. Nu helpt ze andere partners, ouders, kinderen, broers en zussen van een verslaafde. Die kunnen terecht bij het Ismes Huis in Den Bosch, en daar praten met ervaringsdeskundigen zoals Annemiek Toonen. 

,,Achter elke verslaafde staan zeker vier mensen die in stilte lijden onder die onstilbare zucht naar drank, drugs of seks van die ander. Zij hebben dringend hulp nodig, want vaak proberen zij hun dierbare te redden. Tot ze er zelf aan onderdoor gaan. Net als ik."

Lees zaterdag in het Brabants Dagblad het volledige interview met Annemiek Toonen.