Als boze man met dito kop, maar een klein hartje toont de Tilburgse cabaretier Jochen Otten zich in zijn element in de voorstelling Opgekropt staat netjes. ,,Die boze kop is gewoon mijn basishoofd”, legt hij uit. Om dan weer voort te denderen met gefoeter over klein maar herkenbaar ongemak. Corona, seks, drugshandel, klussen, opvoeding, verkeersagressie, castratieangst en ontspoorde dierenliefde. 

Vrienden hebben een hond genomen. Leuk toch, maar wat ze er niet bij vertelden was dat ze de puppy mee zouden nemen op visite. Laat het maar aan Otten over om dat onsmakelijk uit de hand te laten lopen.

,,Woede is een lekkere emotie”, zegt hij. Dat die ook ongemakkelijk is, laat hij zien in een reeks alledaagse ergernisjes die grappig en vaak absurd uitpakken. Hoe boosheid te kanaliseren, vormt de rode draad van de voorstelling. Otten gaat er energiek en hard in. Dat het anders moet, zachter, met meer begrip en inlevingsvermogen snapt hij zelf ook wel. 

Inslikken die ergernis, niet meteen ongezouten je mening geven. Maar netjes en beleefd blijven heeft zijn keerzijden. Voor hij het beseft, heeft een handige winkelierster met een beroep op zijn vaderliefde hem 185 euro lichter gemaakt.

Het decor van Simon Haen is sober. Otten houdt de aandacht zo ook wel vast. Een doek met blauwe lucht en wolken op de achtergrond en aan weerszijden twee zuilen met opgezette witte zwanen. Toonbeeld van trouw en waakzaamheid. Het verband met opgekropt is duidelijk. Alleen gaat het bij zwanen niet om opgekropte ergernis, maar om bewaard voedsel voor hun jongen op het nest. De symboliek komt niet helemaal uit de verf maar het ziet er mooi uit en zet aan het denken.

Otten is snel op vertrouwd terrein. Grove grappen over (dikke) vrouwen - mag het ietsje minder zijn - nu en dan een speelse uithaal naar zijn stad Tilburg, zijn vrouw Maria en dochter Sammi en gelukkig een flinke dosis zelfspot. Zijn timing is goed en met zijn beweeglijke lijf en mimiek houdt hij de aandacht feilloos gevangen. 

Met tomeloze energie ploegt hij zich door een zwaartillend bestaan. ,,Mijn vrouw en kind wonen in ons huis, ik bewaak het”, legt hij de vinger op de zere plek. En zo slalomt hij tussen goede bedoelingen en terechte woede met zichzelf als slachtoffer en de humor als enige winnaar. Soms zien we zijn zachte kant, maar zo’n adempauze duurt nooit lang. Dat is jammer, want dat schakelen van hard naar teder en weer terug smaakt naar meer.

Aan verstaanbaarheid valt in Opgekropt nog wel wat te winnen. Het is niet de zachte g die de cabaretier in de weg zit, maar wel het al te Brabants mompelen.

Jochen Otten – ‘Opgekropt staat netjes’. Gezien: première 9 oktober, Verkadefabriek Den Bosch. Onder meer nog in Parktheater Eindhoven, vrijdag 21 oktober.