Een lastpost in De Corridor wordt afgevoerd. © Wim Roefs

Met permissie robbertje vechten in Zeelandse bajes

ZEELAND - ,,Vechten jullie het samen maar lekker uit", verzucht groepsleider Ed Mulders. Hij laat twee Molukse jongens en een Dordtenaar achter in de kapel van De Corridor. Knokken voor het altaar? Nou nee, de kapel van de jeugdgevangenis, verscholen in een hoek van het terrein, doet op doordeweekse dagen dienst als judotempel.

Arno Heesakkers 23-09-17, 07:02 Laatste update: 14:38 Bron: BD

Zo begint een hoofdstuk uit het boek De Jongens van De Corridor, het verhaal van een experimentele jeugdgevangenis. Het boek komt dinsdag 26 september uit bij uitgeverij Balans. Auteurs Twan van den Brand en Jos Straathof uit Vught schreven een document over de meest open bajes die Nederland ooit heeft gehad. Zonder cellen, tralies of bewakers, maar met tucht en orde werden de jongens in de bossen nabij Zeeland naar het rechte pad begeleid. Dat was althans de bedoeling.

Hazes

Een van de jongens was André Hazes, die op 17-jarige leeftijd in De Corridor zijn straf uitzat voor een inbraak in Amsterdam. Een zegen vond hij zijn veroordeling. ,,Anders was ik op het verkeerde pad terechtgekomen." Verder bood De Corridor hem weer eens een dak boven zijn hoofd. Als kind van gescheiden ouders zwierf hij maar wat rond. In de jeugdgevangenis haalde hij ook inspiratie voor zijn eerste hit Eenzame Kerst. Gebaseerd op eigen ervaringen en die van mede-gedetineerden. En nee, zelf bracht hij geen eenzame kerst in de bajes door, lang voor de feestdagen wandelde hij de poort uit.

Van den Brand en Straathof schetsen het bijzondere karakter van de instelling en laten zien hoe die in 40 jaar veranderde. Zoals de maatschappij zich vernieuwde, zoals de straffen anders werden. Helder wordt ook de strijd neergezet die de eigenzinnige enclave uitvocht met de ambtenarij. Van Den Haag moest De Corridor een gewone gevangenis worden. Zover is het nooit gekomen. De Corridor is een verwaaid experiment, concluderen de auteurs. Maar allesbehalve mislukt. ,,Tien jaar na de sluiting, duikt de geest weer op. Met jonge gedetineerden moet je wat dóen, wil je ze perspectief bieden op een toekomst in vrijheid. Dat is niet per se de ideologie uit de jaren 60, het is vooral een zinnige investering in de samenleving."

Over de auteurs: Twan van den Brand (1958) is onderzoeksjournalist. Hij was correspondent in Berlijn en adjunct-hoofdredacteur bij het Brabants Dagblad. Bij Balans verscheen eerder van hem De Strafkolonie. Een Nederlands concentratiekamp in Suriname 1942-1946.

Jos Straathof (1959) is journalist en filosoof. Hij doceert aan Fontys Hogeschool Journalistiek. Eerder werkte hij voor verschillende kranten, en was onder meer adjunct-hoofdredacteur bij Brabants Dagblad.

In het Brabants Dagblad van zaterdag 23 september een voorpublicatie uit het boek. Zaterdagavond besteedt Andere Tijden ook aandacht aan het boek op NPO 2 om 21.25 uur.