Michelin-nieuwkomer Flicka in Kerkdriel: ‘Een Michelinster, mooi, maar hier geen chic de friemel’

 ,,Wát een eer”, zegt Thomas. Stond hij daar met knikkende knietjes op het podium van het Amsterdamse DeLaMar ook nog eens naast zijn vroegere leermeester Nico Boreas van Sabero in Roermond die twee sterren in zijn zak mocht steken.

Terug naar die dijk in Kerkdriel. Hoe kwamen ze dáár nou terecht? ,,We kenden de eigenaar van het pand. Ik droomde van een horecazaak en zag het zitten daar. Ruimte voor vier suites boven het restaurant, mooie natuur, gratis parkeren en een aanlegsteiger in aanbouw zodat gasten straks kunnen varen op de Dode Maasarm.” Oké, en hoe lok je daar dan klanten heen? Merlijn: ,,Via Facebook, Twitter, Instagram en video’s op Youtube van de chef-kok in actie. En het werkt. Onze gasten komen van overal; Limburg, de Randstad, Ameland.”

Ook culinair recensenten raakten al snel geïnteresseerd. ‘Als de gedecoreerde Franse chef-kok Paul Bocuse toekijkt vanuit de culinaire hemel, dan zou hij er voor terug willen komen, voor dit restaurant’, schreef Mac van Dinther begin dit jaar in de Volkskrant. En Carla Kentgens in het Brabants Dagblad: ‘Smaken en combinaties verrassen hier door vakmanschap’. Fijn, en hoe zit het met de sfeer, de uitstraling van het restaurant? ,,Nou, die is gezellig, gemoedelijk. Geen fratsen, niks opgeprikts”, zegt de gastvrouw. ,,Daar houden wij niet van.”

Maar ja, nu is er die ster. Zijn ze niet bang dat gasten straks met torenhoge verwachtingen binnenkomen, ook mensen die alles al gezien hebben en dan altijd wel íets vinden om over te zeuren, mensen die het meer chic de friemel willen? ,,Tja, kán. Maar wij blijven hier gewoon onszelf, we doen het op onze manier. Moet kunnen.” Lachend: ,,Anders geven we die ster gewoon terug hoor.”