Naasten gaan óók kapot aan verslaving van dierbaren: 'Zij lijden vaak erger dan de verslaafde zelf'

Liefst 95 procent van de deelnemers aan het onderzoek geeft aan psychische klachten te ervaren. Ook het werkverzuim bleek bij deze groep van mantelzorgers fors hoger te liggen. In de 30 dagen voorafgaand aan het onderzoek hadden zij bijna 13 dagen verzuimd van hun (vrijwilligers)werk of bij hun normale bezigheden.  Uit vergelijkingsgegevens van een representatieve groep volwassenen blijkt dat het verzuim daar veel lager lag: drie dagen.

Volgens Trimbos is de hulp aan de omgeving van een verslaafde niet goed georganiseerd en gefinancierd. De resultaten van het onderzoek wijzen er, aldus Trimbos op,  dat naasten een (zeer) aanzienlijke belasting ervaren door de verslaafde in hun omgeving. Zij hebben daardoor een matig tot sterk verhoogd risico op een depressie of een angststoornis. ‘Naasten moeten meer en beter ondersteund worden’.

Dat vinden ze ook bij Rodersana, verslavingsinstelling met een kliniek in Oirschot en zes behandellocaties verspreid door het land. De instelling start begin 2018 met een speciaal trainingsprogramma voor naasten van een verslaafde. Marcel Hienekamp, behandelaar en ggz-agoog van Rodersana merkt in zijn werk hoe de omgeving gebukt kan gaan onder de verslaving van een dierbare. 

,,Zij lijden vaak erger dan de verslaafde zelf, want die is de helft van de tijd onder invloed. Ik zie hoe  naasten proberen de puinhoop achter de verslaafde op te ruimen, hoe ze alle last zelf dragen. Hoe ze vastlopen omdat het hen niet lukt hun kind, hun echtgenoot of hun vader te redden.”