De Koning was nooit voor zijn daden geëerd, iets wat Piet Meeuwissen uit Moerdijk niet lekker zat. Meeuwissen is voorzitter van de Stichting Verzetsgroep de Liniecrossers, die ernaar streeft om de herinnering aan de helden uit de laatste oorlogsjaren levend te houden.

"Ik probeerde om hem voor een koninklijke onderscheiding in aanmerking te laten komen, maar tot mijn verbazing waren zijn daden daarvoor te lang geleden", zegt Meeuwissen.

De Moerdijker gaf echter niet op: "Bij Defensie vond men dat hij wel degelijk erkenning en een onderscheiding verdiende. Vorige maand speldde inspecteur-generaal Hoitink hem het Mobilisatie-Oorlogskruis op."

De Koning woont intussen met zijn echtgenote in een verzorgingshuis in Papendrecht. In de jaren '60 schreef hij al zijn oorlogsherinneringen op in het boek De Ark. Dat is op deze leeftijd een goede geheugensteun, maar De Koning weet zich nog veel te herinneren.

Als griendwerker kende hij de Biesbosch goed toen hij zijn vader Piet ging helpen met het verzetswerk. 17 jaar jong was hij toen. "Je was je niet zo bewust van het gevaar, het was toen ook wel een avontuur", zegt hij nu. Maar het besef van het gevaar kwam wel degelijk. Twee van zijn vrienden verdronken tijdens het crossen, een aantal werd opgepakt en gefusilleerd en er werden zelfs vrienden doodgeschoten in de boot waarin hij zat.

Toch weerhield hem dat niet van vele tientallen nachtelijke tochten over de Biesbosch, vijf uur heen, vijf uur terug, met mensen, wapens of voedsel. Hij voerde zelfs het bevel over de laatste cross, waarin een kleine honderd mensen naar West-Brabant werden gebracht.