Pieter Klavers is er blij mee. Het is een steen vol herinneringen, vertelt hij. Niet alleen aan het huis waar zijn grootouders woonden. Maar ook aan Klavers-Jansen, de conservenfabriek van zijn familie. Waar Pieter zelf nog aan het roer stond. Tot in 1999 het bericht kwam. De fabriek moest weg. De industrie paste niet meer in de Belcrum.

Pieter vindt het nog altijd jammer. Blijft gevoelens koesteren voor de lap grond waar inmiddels het ene na het andere pand verdwijnt om plaats te maken voor nieuwbouw. Waar, tot zijn vreugde, een paar loodsen blijven staan. Zij krijgen een culturele bestemming.

Het is een steen waar Pieter veel voor deed. ,,Toen ik in 2005 hoorde dat het huis van mijn grootvader zou worden gesloopt, was dat het eerste waar ik aan dacht.” Hij wilde die eerste steen. Die steen die op 26 augustus 1926 werd gelegd door Kees Klavers junior.

Wie dat is, roept nog even vragen op. ,,Mijn grootvader heette Piet, zijn zoon, mijn vader, Kees. Maar die werd pas in 1931 geboren.” Dan? ,,Moet Kees junior bijna wel mijn grootvader zijn.” De man die trouwde met een Jansen, dochter uit de Hero-familie. Hoe dan ook: ,,Ik heb gemaild, gebeld, ben er steeds weer over begonnen.” En met succes. Toen eerder dit jaar zijn grootvaderlijk huis werd gesloopt, werd de bijzonder steen in veiligheid gebracht.

Pieter geeft hem een mooi plekje. Ergens bij de twee andere herdenkingsplaquettes die hij al heeft. Hij koestert ze. Als mooie herinnering aan het bedrijf dat hij al bij geboorte in zijn hart sloot. En nog altijd een beetje mist.