Emotionele herdenking voor Ger van Zundert in Breda: ‘Een onbegrijpelijke daad’

Aan de dichtgetimmerde poorten van de box, waar de politie twee dagen lang onderzoek heeft gedaan, hangt een groot geelgekleurd spandoek met de tekst: Onbegrijpelijk is de daad. Onbegrijpelijk is het gemis. Maar wij laten zien dat in ons hart Ger er nog altijd is.

Het is even voor negenen als honderden wijkbewoners zich in de Sparrenweg hebben verzameld. Velen leggen bloemen neer op de plek waar de schokkende gebeurtenis heeft plaatsgevonden. De sfeer is ingetogen. Er wordt op gedempte toon gepraat, sommigen laten hun tranen de vrije loop. Een luid applaus klinkt als familie en goede vrienden in een stoet aan komen lopen, met de vrouw van Ger, zijn moeder en zoon vooraan. Bij de garagebox blijven ze stilstaan, houden ze elkaar vast waarna tientallen aanwezigen hen omhelzen en condoleren. Ook burgemeester Paul Depla schudt de familie de hand.

Onder de aanwezigen is Ankie, die goed bekend was met Ger en met hem en zijn vrouw en nog dertig andere wijkbewoners vele zomers op vakantie naar Spanje ging. “Het is niet te bevatten. Het spookt de hele dag door mijn hoofd. Je kunt dan wel een hekel aan iemand hebben, maar dit...dit doe je een beest nog niet aan.”

Ook Cor Boeren kende Ger van Zundert goed. “Ik heb hem zaterdag nog gesproken. Ger werd in de wijk op handen gedragen. Iedereen kon bij hem terecht, hij dacht eerst aan een ander en dan pas aan zichzelf. Het was een goed mens.”

Rond kwart over negen deelt de vriendenclub van Van Zundert flesjes Flügel uit aan iedereen die dat wil. “Zijn favoriete drankje. Dan deed hij een dopje op zijn neus en zei hij proost”, houdt een van de vrienden het publiek voor en hij voegt de daad bij het woord.

Mart van Zundert staat met een doos Flügel in zijn handen. Hij is een neef van Ger, ‘maar eigenlijk ben ik veel meer een vriend’, zegt hij. “Dit zou hij zo hebben gewild, dat iedereen een flesje nam. Dat hij er niet meer is, die goede kerel, dat is niet uit te leggen. Wat ga ik hem missen.”

Tommy Dieckmann, vriend van de familie en initiatiefnemer van de herdenkingsbijeenkomst neemt kort het woord. Hij dankt de aanwezigen die ‘in groten getale’ zijn gekomen. “Om de familie een hart onder de riem te steken en te laten zien dat ze in deze strijd er niet alleen voor staan en Ger de groet geven die hij verdient, laten we nu wensballonnen op.”

Een feeëriek tafereel in de duisternis gevolgd door een minuut stilte. Dan klinkt een oorverdovend applaus en neemt Ramon, de zoon van Ger, het woord. “Heel veel dank aan allen die ons de afgelopen dagen hebben bijgestaan en de komende dagen ons bijstaan. Respect voor jullie allemaal.”

Bij het verlaten van de straat zegt een buurtbewoner: “In Tuinzigt gaat het er soms ruw aan toe, maar gebeurt er iets verschrikkelijk zoals nu, dan zijn we er voor elkaar. Dat zag je vanavond wel.”

Dit en meer nieuws hoor je ook in ons dagelijkse bulletin. Luister hier naar Het Nieuws uit Brabant. Volg ons ook op Spotify en iTunes, en mis geen enkel bulletin meer.