Gastenhuis Teteringen week na nieuwe start al in lockdown: ‘Engelengeduld heb je hier nodig’

Annette van der Land (48) en Kees Sprong (70) beleefden er een bijzondere start als zorgondernemers. Op 1 maart gingen ze aan de slag in Teteringen, 7 maart was daar de lockdown. Plots waren ze aangewezen op zichzelf, de bewoners en het zorgteam. Annette: ,,Zowel onze bewoners als wijzelf gingen de deur niet meer uit. We wilden elk risico op besmetting voorkomen.” Kees: ,,De enige juiste keuze. Onze kennismaking met het dorp moest wachten.”

Een uitdaging was de lockdown zeker. Leg bewoners met een stevige dementie-indicatie maar eens uit wat corona is. Waarom ze het terrein niet meer af mogen. Waarom bezoekers achter de poort moet blijven. Annette: ,,Zo’n ommezwaai is voor gezonde mensen al lastig, voor mensen met dementie is het helemaal niet te begrijpen.”

Elke dag moesten de verzorgers de regels opnieuw uitleggen. Soms vier keer, soms tien. ,,Engelengeduld heb je hier nodig, toch was het nooit vervelend”, zegt Kees. ,,Ik vond het zelfs fijn dat we ons volledig op de bewoners konden focussen. Annette heeft een zorgachtergrond, ik niet. Voor mij was dit een stap in een nieuwe wereld. Ik zou het zo weer doen.”

(Verhaal gaat verder onder de foto)

Elke dag krijgen de bewoners een versgekookte maaltijd en met hulp van vrijwilligers worden de bewoners gestimuleerd actief te blijven. Knutselen, wandelen, op pad met de duofiets. Als het aan Kees ligt komt er ook snel een moestuin, waar bewoners samen met een vrijwilliger in kunnen wroeten.

(Verhaal gaat verder onder het kader)

Voor de teamgeest is de lockdown volgens Annette goed geweest. ,, Wij verzorgden en waren als familie voor onze bewoners. We gaven hen de knuffel die zij moesten missen van hun kinderen of partner. Ook werden we handig met krulrollen en tondeuse, want de kapper mocht niet binnen. We deden het samen, we zijn echt trots op het team.”

Sinds 1 juli zijn familie en vrijwilligers weer welkom bij Het Gastenhuis. Maar Annette en Kees blijven voorzichtig. ,,We blijven alert, willen iedereen gezond houden. We vormen hier één huishouden; leven samen, eten samen en lachen samen. Het leven is al maanden niet meer onbezorgd, maar we lachen wat af hier elke dag. We hebben geen seconde spijt gehad van dit avontuur, dit is onze plek.”