Het leven van Ton de Roos (1933-2020) stond vooral in het teken van muziek

,,Samen muziek maken, liefst heel goede muziek. Dat geeft zoveel plezier. Daar deden we het voor”, zegt Wim Karremans, trompettist bij Koninklijke Harmonie Cecilia Princenhage en zo’n zeventig jaar bevriend met Ton. ,,Vroeger repeteerden we ook op zondag en dan na afloop gezellig napraten.”

Ton speelde dwarsfluit op hoog niveau door zichzelf te blijven ontwikkelen. Daarnaast gaf hij les bij de harmonie en was hij zo’n 40 jaar tweede dirigent. Hij dirigeerde ook een aantal jaren Harmonie Terheijden, die hij naar een hogere divisie begeleidde. ,,Ton wist hoe je muziek moest maken met je instrument en kon de verschillende muziekstijlen op de juiste manier overbrengen aan het publiek. Muziek was zijn leven”, weet Marian Geurts, die naast hem zat en veel van hem heeft geleerd.

Mede dankzij goede dirigenten en zoektochten naar nieuwe muziek werd Ton een geweldige muzikant. ,,Hij ging op zoek naar muziek die niemand speelde bij een harmonie”, lacht Karremans. ,,Daarmee besmette hij ons. We moesten naar Donemus zei hij dan, want dat was een uitgeverij van moderne muziek. In de muziekcommissie was het avonden luisteren geblazen om de beste muziekkeuze te kunnen maken. In de muziek was Ton bloedserieus, maar daarnaast hadden we veel plezier. Vooral na afloop van een concours debatteren over de puntentelling.”

Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde het gezin van Klundert naar Breda. Dirigent C. Peels in Standdaarbuiten was ook dirigent in Princenhage. En bij Cecilia zochten ze jonge muzikanten. Iemand die dwarsfluit speelde en dat werd Ton. ,,Vroeger ging je bij de harmonie omdat je muziek wilde maken, maar zelf een instrument kiezen was er niet bij. Dat deden zij voor jou”, vertelt Karremans. ,,En tot ver in de jaren zestig gold dat alleen voor (jonge)mannen. De eerste vrouw bij onze harmonie was, jawel, de dochter van Ton, Frankie. Hij gaf haar fluitles.”

Cecilia speelde al sinds 1947 in de hoogste divisie en deed mee met grote (inter)nationale muziekconcours zoals in Kerkrade, maar ook de Kulturele Amateur Manifestatie in het Chassé Theater Breda. ,,Ik ging met mijn tweelingzus naar de KAM, omdat we wisten dat Ton met de harmonie meespeelde”, memoreert Geurts. ,,Zijn spel was fantastisch om te horen.” Dat ze uitgerekend door hem werd benaderd om mee te doen met Cecilia in Kerkrade vond ze een grote eer. Het was een opstapje naar de harmonie in 2002.