Jonge houthakker herstelt goed van longontsteking

In het laagseizoen hebben we veel te maken met zoogdieren die de opvang binnen dwarrelen, met name egels. Het is dan een gewaardeerde afwisseling van de prikkelbare stekelballetjes als er een zacht knaagdier binnenkomt. Geen konijn of haas (wat overigens geen knaagdieren zijn), maar een jonge bever!

Als je voor het eerst een volwassen bever van dichtbij ziet, geloof je je ogen bijna niet als je ziet hoe groot zo'n bever werkelijk is. Het was dus duidelijk aan zijn grootte te zien dat dit nog geen volwassen bever was.

De precieze leeftijd is wel lastig in te schatten, want bevers doen er drie jaar over volwassen te worden. Dat is wel even wat anders dan bijvoorbeeld wilde eendenkuikens. Die zijn na gemiddeld 50 dagen al uitgegroeid tot een volwaardige eend.

De bever is langs de kant van de weg gevonden met flinke longontsteking en met de dierenambulance naar ons gebracht. Zij (want het is een dame) was zo benauwd, kortademig en suf dat voorbijgangers meteen doorhadden dat er iets niet in orde was. De eerste tijd zat ze in een binnenverblijf, zodat we haar goed in de gaten konden houden en de medicatie konden toedienen.

Maar nu wil ze meer zien dan alleen het verblijf en haar privézwembad. Zodra de deur opengaat begint ze al richting uitgang te rennen. Zo ontzettend nieuwsgierig is ze, dat alles minimaal één keer door de poten gehaald moet worden. Met haar tanden stelt ze vast of iets echt niet eetbaar is. Langzame vooruitgang, in elk geval, maar vooruitgang is vooruitgang. De medicijnen slaan goed aan. Gelukkig eet ze goed en komen de kilootjes die ze miste er inmiddels weer aan.

Het duurt nog wel even, voor ze genoeg is opgeknapt en klaar is voor een leven in de natuur, klaar om helemaal op eigen benen te staan. Tot die tijd mag ze bij ons lekker aan van alles knagen.