‘Napalmmeisje’ ondergaat laatste huidbehandeling na 50 jaar: ‘Niet langer een slachtoffer van de oorlog’

De 59-jarige Phan Thi Kim Phuc herinnert zich die vreselijke dag nog alsof het gisteren was. ,,Als kinderen mochten we gewoon spelen in de buurt van de schuilkelder op de binnenplaats van de tempel. Ik herinner me dat de Zuid-Vietnamese soldaten na het middageten plots begonnen te roepen dat de kinderen moesten rennen”, vertelt de vrouw aan de Amerikaanse nieuwszender CBS4. Het destijds 9-jarige meisje probeerde zo snel mogelijk weg te lopen, maar kon niet ontsnappen aan de napalmbommen. 

De Verenigde Staten zetten de bijtende stof volop in als wapen tijdens de Vietnamoorlog, die maar liefst twintig jaar duurde: van 1955 tot 1975. 

,,Ik keek omhoog en zag hoe een vliegtuig vier bommen liet vallen”, vertelt Phuc. In een mum van tijd voelde het alsof ze in brand stond. ,,Ik dacht op dat moment: ‘Mijn god, ik ben verbrand en zal er lelijk uitzien, mensen zullen me anders bekijken’”, aldus de vrouw. Ze was God daarentegen ook erg dankbaar omdat haar voeten niet verbrand waren, waardoor ze verder kon rennen tot op dezelfde weg waar de 20-jarige Nick Ut, fotograaf voor het persagentschap Associated Press (AP), zich had opgesteld. ,,Ik had eerder al een foto genomen van een jongen die gestorven was, maar toen zag ik Kim plots naar me toe rennen”, vertelt hij. 

Ut legde het vreselijke beeld in minder dan een seconde vast en goot vervolgens water over het 9-jarige kind. Daarna bracht de fotograaf Phuc en enkele andere gewonde kinderen naar het ziekenhuis. ,,De dokters zeiden dat ze zou sterven. Ik maakte hen tot drie keer toe duidelijk dat ze nog leefde, maar ze weigerden. Toen liet ik mijn perskaart zien en zei ik tegen de artsen dat als Kim sterft, haar foto op de voorpagina van alle kranten zou staan. Uiteindelijk namen ze haar toch mee naar binnen”, vertelt de fotograaf. ,,Hij heeft mijn leven gered en is deel van mijn familie geworden”, aldus Phuc over Ut. De fotograaf zou later de Pulitzerprijs winnen met het iconische beeld.

Na de ingrijpende gebeurtenis bleef de vrouw nog jarenlang in Vietnam wonen. In 1992 verhuisde ze samen met haar echtgenoot naar Canada. Phuc heeft zich lange tijd geschaamd voor de wereldberoemde foto, maar geleidelijk aan leerde ze zichzelf te accepteren. ,,Nu, vijftig jaar later, ben ik niet langer een slachtoffer van de oorlog, ik ben niet langer het ‘napalmmeisje’. Nu ben ik iemands vriend, iemand die anderen helpt, een grootmoeder. Nu ben ik een overlevende die oproept tot vrede.” 

Jarenlang moest Phuc nog met de pijn van de brandwonden op haar bovenlichaam leven en kon ze zich maar beperkt bewegen. Een paar jaar geleden ontdekte ze echter een nieuwe behandeling van dokter Jill Waibel bij een dermatologisch laserinstituut in Miami. Die behandeling zorgt ervoor dat het littekenweefsel versoepelt en vervaagt. Dokter Waibel bood de lasersessies gratis aan, aangezien haar patiënte volgens haar ‘een symbool van vrede en hoop’ is. 

,,Ik moest de behandeling twaalf keer ondergaan, maar nu heb ik veel minder pijn”, zegt Phuc. De vrouw zal alleen nog enkele kleinschalige laserbehandelingen moeten laten uitvoeren. ,,Ze ziet er beter en gelukkiger uit, ze is altijd aan het lachen”, zegt ook fotograaf Nick Ut, die nog steeds regelmatig contact heeft met Phuc. 

In 2018 blikte Phan Thi Kim Phuc terug op de Vietnamoorlog: