Jeanine Hoedemakers (66) is dichteres. Al elf bundels verschenen van haar hand en de volgende komt in oktober uit. Dichter word je niet, je bént het gewoon volgens Jeanine. ,,Het is de manier van kijken, associëren, van een geest die constant doorgaat. Van een hele tijd prullen aan een gedicht en proberen jezelf te overstijgen. Ik voel echt vreugde als ik een geslaagd gedicht schrijf.”

Nu hangt er al het negende gedicht. ,,Het pakte vele malen leuker uit dan verwacht. Mensen bleven staan kijken, stapten van hun fiets af om te lezen. Mijn buurvrouw vond het zo leuk dat ze extra lakens kwam brengen, zodat ik door kon gaan.”

Ze gebruikt er gedichten voor uit haar eigen dichtbundels. ,,Ze moeten niet te lang zijn, anders past het niet. En elke week wat anders. Soms een lichtvoetig gedicht, soms wat ernstigs, de week erna weer iets humoristisch. Het moet wel blijven boeien.”

Jeanine Hoedemakers debuteerde in 1985. ,,Ik stuurde in 1982 een aantal gedichten op naar een uitgever in Amsterdam, maar die werden niet goed genoeg gevonden.” Diep beledigd, maar ook nieuwsgierig liet ze het commentaar van de uitgever op haar inwerken om het twee jaar later weer te proberen. ,,Nu was het: net niet. Nou, dacht ik: dat is bijna wel! Dus maakte ik zelf een boekje, stapte in de trein naar Amsterdam, liet de uitgever het boekje zien en kreeg vervolgens als commentaar dat hij deze gedichten wel wilde uitgeven.”
Inmiddels is ze 35 jaar verder en heeft ze ook haikubundels uitgebracht. Geld was er niet mee te verdienen, maar dat gaf niet. Ze lacht: ,,Ik leef wel van de poëzie, alleen niet financieel.”

Ik had gehoopt
een kamer
in zijn hart
te krijgen
maar hij bleek reeds volgeboekt.
Nu heb ik zelf
een pension geopend
Dus, als je
een kamer zoekt?!

Uit:  Spiegel van zelfbehoud  Amsterdam 1988