De broers (48 en 40 jaar) werken beiden voor coffeeshop Chip 'n Dale in Den Bosch. Zij houden zich vooral bezig met de bevoorrading. Het Openbaar Ministerie verdacht ze ervan dat ze er ook na een eigen drugslijn op na hielden . Die verdenking was vooral gebaseerd op afgeluisterde gesprekken, maar de rechtbank oordeelde dat het bewijs te mager was. 

Dat gold ook voor de verdenking over wapenbezit: de rechtbank maakte zich zorgen over wat daar over te horen viel in de gesprekken, maar zag toch te weinig bewijs voor een veroordeling. De wapens waarover gesproken werd, werden nooit gevonden.

De broers werden wel veroordeeld voor handel en bezit van de softdrugs die bedoeld waren voor de coffeeshop,  maar daarvoor kregen ze geen straf. Al tijdens de zittingen liet de rechtbankvoorzitter doorschemeren dat hij begrip toonde voor het 'schemergebied’ waarin coffeeshops moeten werken. Want ze mogen de hasj en wiet wel verkopen, maar de bevoorrading aan de achterdeur is strafbaar. 

Ook in eerdere strafzaken tegen coffeeshopeigenaren volgden veel rechtbanken die lijn: de bevoorrading is in principe strafbaar, maar gezien het gedoogbeleid van de overheid volgt daar geen straf op.  De advocaten van de verdachten wezen daar tijdens hun pleidooien ook al op en stelden dat justitie de medewerkers van de coffeeshop ‘criminaliseert' . 

Ook omdat de broers ‘uiteindelijk’ openheid van zaken gaven, legde de rechtbank hen geen straf op.  Tegen Christian van M. eiste justitie twaalf maanden cel, waarvan vier voorwaardelijk. Zijn vriend Marco S. hoorde dezelfde straf eisen. Hij krijgt een taakstraf van 150 uur. 

Tot de verdachten behoorden ook de moeder van de twee broers en een zwager.  Politie en justitie zijn jarenlang bezig geweest met het onderzoek. Of het Openbaar Ministerie in hoger beroep gaat, is nog niet bekend.