Briljanten paar Scheffers kan niet zonder elkaar en niet zonder hun geliefde Den Bosch

Hun eerste kennismaking vond bijna negentig jaar geleden plaats in hun geliefde Den Bosch. Cor keek in de wandelwagen van een jonge Bossche moeder die met baby Agnes bij haar ouders op bezoek was. ,,Het moet wel liefde op het eerste gezicht zijn geweest”, aldus Cor.

Een dramatische gebeurtenis tijdens de Tweede Wereldoorlog bracht hen weer bij elkaar. De woning waar Agnes woonde met haar zes broers en zussen, werd in december 1944 getroffen door een Duitse V1-bom. Het gezin bleef als door een wonder gespaard, terwijl er negentien dodelijke slachtoffers vielen. Het huis was onbewoonbaar en na enige omzwervingen kon het gezin terecht in een kantoorpand aan de Sint Jorisstraat, naast de smederij waar Cor woonde. ,,We raakten als twee pubers via de naast elkaar gelegen dakramen in gesprek met elkaar”, zegt Agnes. ,,De rest is geschiedenis.”

Cor had al snel dromen en plannen met Agnes. ,,Ik wilde een gezin met veel kinderen. Want die gezelligheid heb ik als kind gemist met alleen een oudere zus, mijn moeder die in de oorlog door ziekte jong overleed en mijn vader die altijd werkte.”

Na de oorlog werd Cor officier en diende bij de Engelse luchtmacht in het geallieerde bezettingsleger in Duitsland. Agnes werd directiesecretaresse bij het Bossche kruideniersbedrijf De Gruijter en zij deed de administratie van het Brabants Orkest. Na omzwervingen vond Cor eind jaren 50 een baan bij Philips. Het paar verhuisde naar Eindhoven, waar zij vier kinderen kreeg. In de avonduren studeerde Cor wis- en natuurkunde en kon zich daarmee bij Philips ontwikkelen. Agnes verzorgde met liefde de vier kinderen en vormde het sociale cement van het gezin.

Uiteindelijk konden ze op hoge leeftijd de lokroep van Den Bosch niet meer weerstaan. Cor wilde terug: zijn leven lang bleven zijn dromen zich afspelen in Den Bosch. Hij is nog steeds een wandelende catalogus van Bossche adressen met hun toenmalige bewoners.

Het stel is nog altijd gelukkig met elkaar. ,,We hebben beiden volkomen andere karakters. Dat maakt het spannend”, zegt Agnes. ,,Cor heeft vroeger heel hard gelopen om me te krijgen, maar ik wilde in eerste instantie mijn vrijheid behouden. Maar ik liet me inpalmen, omdat hij zo veel ondernam. Nu zijn de zorg en verantwoordelijkheid voor elkaar het belangrijkste. We hebben trouw beloofd en daar hebben we ons altijd aan gehouden.”

Vanuit hun appartement zien ze de Sint-Jan en wandelen ze als fitte negentigers naar hun zoon via het park om de IJzeren Vrouw. Alsof er geen 63 jaar buiten de stad heeft bestaan.