Veertien appartementen, in één complex. Allemaal verschillend. Net als de mensen die er wonen. Vijf stellen en negen 'soort van singles', dat maakt negentien man in totaal. Met uiteenlopende interesses, voorkeuren, karaktereigenschappen en eigenaardigheden. In diverse leeftijden, maar wel altijd 45-plus. Want dat is de regel bij de Oosterburen.

'Wonen voor gevorderden', ze omschrijft Oosterbuur Ine van der Zanden (61) zelf de gemeenschap in het kort. Ontstaan vanuit een idee in 2014: samen met andere mensen een complex bouwen, wonen en - gedeeltelijk - samenleven. En daar ook samen oud worden.

De appartementen, die zijn naar eigen wens, smaak en budget ingevuld. Gedeeld zijn een grote keuken, een centrale binnentuin en kruidentuintje. ,,Samenkomen wanneer je zin hebt dus, en daarna weer terug naar je eigen appartement. Sommigen gaan samen naar de film, er is een cultuurapp, een poëzie-groepje, soms een vrij-mi-bo voor wie zin heeft."

Iedereen heeft zo zijn eigen redenen om voor een woongemeenschap te kiezen. Van der Zanden woonde zelf in een dorp, alleen. "Met te veel ruimte in een te groot huis. Dus het idee om zo te gaan wonen, sprak me aan. Het biedt een stukje veiligheid, sociale controle. En ook veel gezelligheid, natuurlijk."

De gemeenschap is sociocratisch, wat zo veel betekent dat ieders mening er even veel toe doet. De topics tijdens de vergaderingen, die zijn divers. Van kleine agendapunten als de aanschaf van nieuw tuingereedschap tot de grote thema's: ,,Bijvoorbeeld over zorg verlenen aan elkaar en hoe ver we daarin gaan. Elkaar helpen bij een griepje, dat doen we. Het stopt bij professionele zorg."

Verschillen tussen de mensen, die zijn er. ,,Extraverten, introverten en alles daartussen in." Overeenkomsten, die zijn er ook genoeg. ,,Begaan met het milieu, veel dezelfde interesses, sociaal."

Gemeenschapsdruk, dat is er bij De Oosterburen niet, volgens Van der Zanden. ,,We zijn sinds de oplevering anderhalf jaar geleden flink gegroeid. Niet met meer mensen, wel in hechtheid.”