Shirley Welten exposeert in JBZ: ‘Mijn foto’s voelen aan als thuiskomen’

Het is je eerste grote expositie in twee jaar tijd. Hoe voelt dat?
,,Voor de coronacrisis had ik vijf exposities staan. Ik heb wel even een potje gejankt toen dat niet doorging. Bovendien reis ik veel voor mijn foto’s, zoals naar het Oostblok. Dat heeft allemaal stil gelegen. Deze expositie biedt nieuwe ademruimte.”

Je fotowerken stralen een tijdloze, serene schoonheid uit. Poëtische beelden van landschappen en gebouwen. De mens ontbreekt op je fotowerken. Waarom kies je hiervoor?
,,Mijn werk gaat over menselijkheid en emoties. Wanneer je iemand in beeld zou zien, dan verschuift de aandacht naar die persoon. Nu ga je veel directer een relatie aan met een landschap of verlaten gebouw. Je gaat in je eigen beleving en emotie zitten. Mijn foto’s voelen aan als thuiskomen. Plekken waar je je veilig voelt. Ook al zijn de plekken verlaten of vervallen, ze stralen liefde en schoonheid uit.”

Je exposeert je fotowerken in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Is dat geen beladen plek?
,,In het ziekenhuis word je als mens geconfronteerd met levensveranderende ervaringen. Dood, geboorte en ziekte. Mijn werk gaat over mensenverhalen. Het ziekenhuis is bij uitstek een plek voor bezinning. Je voelt je er toch kwetsbaar waardoor je openstaat voor een andere blik op de werkelijkheid. Bovendien is zo’n ziekenhuis een kleine samenleving waar alles voorhanden is. Van de kapper tot een kapel. Daar hoort een inspirerende expositieplek bij.”

Bezoekers van de expositie kloppen ook bij jou aan. Hoe zit dat?
,,Ik ben gespecialiseerd in Art Mediation. Met kunst als inspiratiebron ga ik in gesprek met bezoekers. Je kunt je aanmelden en vervolgens nodig ik je uit op mijn atelier. Al associërend rond een thema gaan we een open groepsgesprek aan. Zo kom je samen tot de essentie van een kunstwerk.”