‘Spuug van God’, want opvallen is zowel een vloek als een zegen

,,Jarrod Francisco, de directeur van theatergezelschap Likeminds, stapte na een show van mijn vorige album op me af en zei dat hij potentie zag voor het theater. Ik dacht: dat zie ik ook wel voor me. Ik had al muziek en een thema liggen en ben toen theaterteksten gaan schrijven. Tijdens dat proces merkte ik dat er meer diepgang ontstond in het verhaal dat ik wilde vertellen. Ik kon dingen die ik voor het theater schreef verwerken in mijn muziek en andersom.”

,,Ik kom uit Noordeinde, een dorpje in Noord-Holland. Daar opgroeien was aan de ene kant leuk: er was veel ruimte en de omgeving was mijn speeltuin. Aan de andere kant werd ik er vaak mee geconfronteerd dat ik er niet uitzag als het stereotype polderjongen. Daardoor was ik me er erg van bewust dat ik opviel op de plek die ik mijn thuis noemde. Alsof ik niet kon samenvallen met mijn omgeving. Ik geloof dat dat gevoel nooit helemaal is weggegaan, maar inmiddels vind ik het fijn om een beetje fluïde te zijn. Om geen vastgeroeste ideeën te hebben over wie ik ben en hoe dingen zouden horen te gaan.”

,,Op die locatie vallen we op een vreemde manier op. We willen dat iemand langsrijdt, ons ziet staan en denkt: hé, wat is dat nou? Symbolisch: op die manier keken mensen ook naar mij in dat witte dorp. De titel Spuug van God  komt van het gezegde Skupi di Dios: moedervlek in het Papiaments. Ik heb een moedervlek in mijn gezicht en ook dat kan ik niet verbergen. Precies zo voelde ik mij vroeger: ik viel op in mijn omgeving, en dat was zowel een vloek als een zegen.”