Steuntje in de rug voor zeldzame waterlobelia in Karregat Nuland

Karregat, Karreput, Nulandse Heide. Er zijn nogal wat namen die worden gebruikt voor hetzelfde natuurgebied noordelijk en zuidelijk van de spoorlijn Den Bosch - Oss. 

Het is van oorsprong een stuifzandgebied; arme grond met wat eenzijdige vegetatie. Totdat er in 1880 ineens grond nodig was voor de aanleg van de spoorlijn. Dat zand  was daar op verstuiving voorhanden en zo ontstond een plas van een hectare of twee. Met als bron alleen zuiver regenwater. 

Het Karregat of de Karreput is daardoor de optimale plek voor bepaalde planten, zoals Moeraswolfsklauw,  Ronde Zonnedauw. En de zeldzame, en beschermde,  Waterlobelia.  Dat schriel ogende waterplantje steekt met zijn ranke stengel boven het vennetje uit om z'n fraaie witte bloem te tonen. 

Maar de Lobelia heeft het er de laatste jaren niet makkelijk door droogte en mindere waterkwaliteit. Tijd voor Brabants Landschap om weer in actie te komen. ,,We hebben er in het verleden al meermalen grond afgestoken", zegt Theo Quekel van de organisatie die het natuurgebied in eigendom heeft. Door dat plaggen ontstaat tijdelijk een betere leefomgeving voor een aantal planten. 

Die toenemende droogte kan ook Brabants Landschap niet zomaar veranderen.  En het gebied leent zich niet voor extra watertoevoer.  Toch denkt Brabants Landschap de Lobelia;s wel een steuntje in de rug te kunnen geven door de waterkwaliteit te verbeteren. 

Dat gaat de komende wintermaanden gebeuren. ,,Langs het ven staan bomen die hun blad verliezen. Dat blad komt voor een belangrijke deel terecht in het water en gaat uiteindelijk rotten op de bodem wat de waterkwaliteit niet ten goede komt; de bodem wordt dan te rijk, waar de Lobelia niet tegen kan. We gaan nu ongeveer een halve hectare bomen direct rond het water weghalen, zodat er ook geen blad meer in het ven komt", zegt Quekel. ,,Vooral dat eikenblad is slecht omdat het  looizuur bevat.”

De verwachting is dat die fraaie waterplanten hun bloemen weer meer gaan laten zien. ,,Een jaar of vijftien geleden hebben we een flink stuk daar afgeplagd, want de Lobelia had het heel moeilijk. Maar op een gegeven moment staken duizenden plantjes hun kop weer boven het water uit. Hadden al die zaadjes op de bodem liggen wachten op een gunstig moment.” 

Slim plantje, die Lobelia.