Met een viertal houten 'plantenbakken' onder de arm stijgen Ellen Manders en Mieke Klomp, beiden als theaterdocent verbonden aan Babel, op naar verschillende verdiepingen van de galerijflat die aan de buitenkant wordt gekarakteriseerd door een (schrijf)veer. Met in hun kielzog flatbewoner Jan Timmers die hen de weg wijst. In de bakken bevinden zich in steekschuim gestoken 'bloemen' van karton waarop drie korte gedichten en een aantal bijbehorende afbeeldingen zijn aangebracht. De gedichten zijn van Paul van Ostayen, Nannie Kuiper en Hans Andreus.

Beide docenten, gehuld in een zacht roze T-shirt, gaan recht op hun doel af. Op de eerste verdieping, vóór het raam van de woning van Caroline Timmermans, beginnen ze met het opvoeren van hun poëtische voorstelling die een kleine tien minuten in beslag neemt. Manders en Klomp houden een voor een de kartonnen bordjes, die keurig genummerd zijn, in de juiste volgorde in de lucht. Opmerkelijk genoeg zeggen ze daarbij geen woord, alsof hun optreden een passage vormt van een stomme film.

"Dit kan ik wel waarderen, vooral in deze cultuurarme periode", reageert Timmermans kort na afloop. "Toevallig ben ik behoorlijk vertrouwd met poëzie, dus dit was wat mij betreft een schot in de roos!" 

Arend en Ali Schram zijn eveneens enthousiast, blijkt even later. "We hadden van te voren een flyer in de bus gehad, vandaar dat we wisten dat er iets stond te gebeuren. Maar dit hadden we niet verwacht. Een bijzonder creatieve vertoning", aldus Ali Schram.

"De komende weken willen we nog veel meer van dit soort cadeautjes naar de Bossche huiskamers brengen. Met één belangrijke voorwaarde: dat het publiek zich niet vermengt met de acteurs en 'gewoon' binnen blijft", onderstreept Jane van de Lest namens Babel. De gemeente en Farent zijn ook bij het initiatief betrokken.