Ze kijkt al uit naar de start zaterdagavond op het Raadhuisplein in Waalwijk voor haar achttiende deelname aan de lange wandeltocht. ,,Als je het niet leuk vindt, loop je echt geen zeventien keer mee. Ik ben wel een diesel die op stoom moet komen. Maar vorig jaar ging het zo gemakkelijk."

Dat kan ze niet zeggen van haar beginperiode. Zowel bij haar debuut als het jaar daarop haalde ze de eindstreep niet. ,,De eerste keer had ik gewoon te weinig geoefend en de tweede keer werd ik onderweg ziek. Ik kon geen eten meer binnen houden. Dit overkwam me later nog eens. Van de zeventien heb ik er dus drie niet uitgelopen."

Hoewel je maar nooit weet wat je tegenkomt op een afstand van 80 kilometer maakt Isabel van Els zich geen zorgen. ,,Er kan altijd iets gebeuren, maar ik heb intussen de nodige ervaring. Ook de Nijmeegse Vierdaagse kon ik in juli zonder problemen uitlopen. Iedere dag 40 kilometer. En ik heb tot aan de vakantie van dinsdag tot en met zaterdag nog post bezorgd." 

Had ze in de eerste jaren nog ontzettend veel blaren, ook dat pijnlijke ongemak aan haar voeten is verholpen. ,,Na van alles uitproberen, draag ik nu korte, naadloze compressie-sokken en fijne Hi-Tec wandelschoenen. Van blaren heb ik geen last meer." 

Aan drinken en eten hoeft volgens de Drunense niemand veel mee te nemen, want er staan overal langs het parcours posten. ,,Ik zorg wel dat ik zelf voldoende water bij me heb en nog een banaan en een broodje kaas tegen de ergste honger. Bovendien loopt de route langs ons huis en daar zorgen mijn man en dochter 's nachts wel dat ik niets tekort kom." 

Isabel van Els verheugt zich op de goede onderlinge sfeer tussen de lopers en de gezelligheid van de bewoners langs de kant. ,,Vooral het eerste stuk is geweldig. Al die aanmoedigingen van collega's en kennissen als ik door Drunen kom. Dan loop je echt op veren."