Een droef moment in het dwaalgebied. Troje was zo'n beetje de enige plek in de buurt waar iedereen 's nachts nog een fatsoenlijke pizza kon scoren. Eigenaar Selim, Turkse wortels, was onverstoorbaar. Altijd vriendelijk, nogal eens afgemat door de lange uren. Hoe gaan de zaken? 'Het gaat, het gaat', klonk het dan gelaten. 

Hij kwam er 's middags,  was er bijna altijd tot diep in de nacht aan het werk. Dan was 'ie open terwijl het eigenlijk niet meer mocht, maar kon de hongerige stapper even onder de rolluiken duiken. Het kwam hem weleens op een boete te staan. 

Selim keert niet meer terug, laat hij weten. De rolluiken van Troje zijn dicht. Wat er met het pand gebeurt, is nog niet bekend.