Fratelli d’Italia, het Italiaanse volkslied klinkt uit een krakkemikkige luidspreker in de jachthaven van Taranto, een stad bovenin de hak van de Italiaanse laars. De witte jachten schitteren in de late zomerzon. Idyllisch, zo lijkt het. Aan de overkant van het water braakt een schoorsteen om de tien minuten een witte wolk stoom uit. ,,Dat is vieze stoom’’, corrigeert Giancarlo Girardi. ,,Als je even wacht dan verdwijnt de witte wolk en blijft er zwarte rook over.’’ Girardi heeft dertig jaar onder die schoorsteen gewerkt, in het hete deel van de hoogovens. Hij is hier voor de herdenking van slachtoffers op de werkvloer. ,,Veel van mijn collega’s zijn er niet meer, gestorven aan de vervuiling van de fabriek.’’