Mening | Meer militaire steun aan Oekraïne leidt niet tot overwinning; herstel krijgsmacht komt in het gedrang

De stemming in het Westen bij de EU en de Navo blijft weergeven dat Oekraïne de oorlog moet winnen. Er is een verhit getouwtrek gaande over het al dan niet leveren van Duitse Leopardtanks. Hierover is nog steeds onenigheid en dat is geen visitekaartje voor de zo geprezen solidariteit van het Westen.

Waarom wil vooral de Navo dat Oekraïne de oorlog wint? Gokt men er op dat deze nog een tijd zal duren? Voldoende lang om de Navo en de wapenindustrie de tijd en de mogelijkheid te verschaffen tot herstel en (weder-)opbouw van een geloofwaardig en effectieve defensie organisatie? Of, zoals de respectievelijke chefs van defensiestaven in Brussel opperden, zal een voortslepende oorlog Ruslands militaire potentieel verzwakken, wat op den duur gunstig zal zijn voor het Westen?

Intussen vallen bij de Oekraïners vrijwel dagelijks vele militaire en burger slachtoffers, gewonden en gesneuvelden.

Premier Mark Rutte en minister van Defensie Kajsa Olongren staan op het standpunt dat Rusland in geen geval mag winnen. Ze beloven ferm Oekraïne onvoorwaardelijke en voortdurende steun. Van de structurele verhoging van het defensiebudget dat ijlings werd vastgesteld direct na de wake-up call van 24 februari 2022, worden nu al miljoenen besteed aan militaire hulp aan Oekraïne. De Navo-chef zelf waarschuwt dat de militaire schappen en magazijnen leeg zijn of snel leeglopen. Steun aan Oekraïne zal dat verergeren. Wat blijft er over voor het noodzakelijke herstel en de opbouw van onze Nederlandse krijgsmacht?

Is Nederland nog in staat om zoals artikel 97 van de Grondwet voorschrijft: het Koninkrijk te verdedigen en haar belangen te beschermen, alsmede de handhaving en de bevordering van de internationale rechtsorde? Met een krijgsmacht, die door een gebrek aan de vereiste middelen, materieel en personeel en het steunen van Oekraïne met militaire middelen, geen geloofwaardige weerbare defensieorganisatie kan zijn?

En wat blijft er over van art. 3 van het Navo-verdrag waarin is opgenomen, dat teneinde de doelstellingen van dit verdrag te verwezenlijken, de partijen, ieder voor zich en gezamenlijk, hun individueel en collectief vermogen om een gewapende aanval te weerstaan handhaven en ontwikkelen door voortdurend en op doelmatige wijze zichzelf te versterken en elkander hulp te verlenen?

Beide artikelen geven onverbloemd aan, dat in ieder geval de eigen Nederlandse krijgsmacht in staat moet zijn haar eigen grondgebied te verdedigen, en daarbij voldoende militaire middelen, personeel en materieel, beschikbaar moet hebben om in bondgenootschappelijk verband te kunnen optreden en/of te helpen.

Door de toegezegde voortdurende en onvoorwaardelijke militaire steun aan Oekraïne is het maar de vraag of de vastgestelde structurele 5 miljard euro extra voor Defensie nog toereikend zal zijn voor het herstel en (weder)opbouw van de krijgsmacht. En of de regering nog kan voldoen aan de 2% bbp norm als bijdrage aan de Navo.

Dat Oekraïne geholpen moet worden is buiten kijf. Met name humanitaire steun is de topprioriteit. Het sturen van (niet tot escaleren leidende) militaire middelen is ronduit cynisch. Daarmee kan Oekraïne de oorlog niet winnen en vallen er steeds meer slachtoffers.

Het Westen, de EU en de Navo zouden hun inspanningen beter kunnen richten op het overtuigen van Rusland en Oekraïne om naar de onderhandelingstafel te gaan in plaats van aan de de zijlijn toe te kijken hoe beide partijen ‘oorlogje spelen’. Aan de onderhandelingstafel is het verstandig om te achterhalen wat de oorzaak is van dit verschrikkelijke gevolg en welke rol het Westen hierbij speelde. Eerlijkheid is hierbij de sleutel tot een duurzame vrede.

Peter Rufi uit Geldrop is veteraan met diverse missies op zijn naam.