Sarah Neutkens op Into The Great Wide Open (2): Windkracht 7 houdt musici vast in Harlingen - en dus gaat de fles open

We zitten vast! Windkracht zeven, klotsende golven. Vanmiddag zou ik met de crew de oversteek maken van Harlingen naar de haven van Vlieland, maar de wind dacht daar anders over. Morgenvroeg om half negen kunnen we aan de tocht beginnen, vooralsnog liggen we dus nog even een dag en een nacht in Harlingen.
Ik ben gelukkig in ontzettend goed gezelschap. Op de boot zitten we nu met z’n vijven: Kika, Tom, Dammes, Thomas en ik. Kika is mijn eerste muzikale gast: ze heeft haar altsaxofoon uitgepakt, blaast haar sopraansaxofoon warm. Tom is onze fotograaf en weet al goed vast te leggen hoe gezellig het hier is, Dammes filmt alles en Thomas regisseert. De percolator pruttelt en de warme klanken van Kika’s saxofoons vullen de ruimte.

Kika omschrijft zichzelf als een zondagskind en wordt meteen enthousiast als ze over muziek kan praten. Een vrije geest: werkt dat goed op het conservatorium? ,,Eigenlijk gaf het conservatorium me best veel kracht en motivatie, veel opbouwende feedback. Een soort positieve stimulans en een kader waarbinnen je je vrijheid kan ontwikkelen.” Dat werkt niet voor iedereen even goed: ,,Soms was ik wel verbaasd over hoe weinig drive sommige studenten hadden of hoe zelden ik een echte muzikale klik voelde. Die klik had ik bijvoorbeeld wel met zangeres Marit van der Lei. Dezelfde soort passie en muzikale richting.”

Kika’s muzikale koers is altijd veranderlijk, ze is altijd in beweging om een verhaal zo pakkend mogelijk te vertellen. ,,In muziek mag je soms extreem zijn, je hebt een extra vocabularium aan klanken waarmee je je verhaal vorm kan geven. Totale overgave aan de muziek.” Totale overgave hoeft niet per se te betekenen dat je uren per dag met je instrument doorbrengt om eindeloos te studeren. ,,Ik heb wel vaak een heel gelukkig gevoel als ik gespeeld heb, dat wel.”

Morgen gaan we twee stukken die ik gecomponeerd heb voor Kika opnemen op Vlieland. Ik heb me natuurlijk bij de stukken laten inspireren door het eiland, maar ben ook benieuwd naar wat het eiland doet met de musici. Kika: ,,Ik verwacht dat Vlieland een soort eenzaamheid in me oproept, maar ook een soort onbevangenheid. Ik laat het op me af komen.”

Intussen kookt Tom zijn specialiteit (pasta met tonijn) en schenken we een wijntje in. Op een behouden vaart!