Fotograaf Frans van Mierlo liet zijn complete oeuvre na aan het Regionaal Historisch Centrum. Samen met lezers gaat het ED op zoek naar de verhalen achter de foto’s. Weet u meer over de foto? Meld het via d.hoekstra@ed.nl.

En dan de foto van vorige week. Op een boot met bijna vijftienhonderd emigranten stond het Valkenswaardse gezin Verdonck in het middelpunt van de belangstelling. Niet zo vreemd, want vader Frans en moeder Fien stapten in maart 1955 met liefst zestien kinderen aan boord van de Johan van Oldebarneveldt voor hun reis naar Australië. Op weg naar een betere toekomst, zo vertelt vader aan de journalisten die het gezin ontdekt hebben. 

Liefst honderd boterhammen had de vrouw des huizes die ochtend nog gesmeerd, zo schrijft de Volkskrant. De journalist weet ook nog te melden dat de melkboer wekelijks 60 liter melk afleverde bij de kleine arbeiderswoning aan de Molenstraat waar het gezin gewoond had. Een kleine woning waar behalve de achttien gezinsleden ook opa nog onderdak kreeg. 

De zestien kinderen werden geboren tussen 1936 en 1954. Acht jongens en acht meisjes onder wie een tweeling. Een bijzondere vermelding krijgt de 4-jarige Huubje. De vijftienduizendste inwoner van Valkenswaard en daarom het petekind van burgemeester Hellenberg. ‘We moeten het beste gezin van Valkenswaard afstaan aan Australië’, vertelt die aan de pers. 

Een betere toekomst dus voor Miep, Sjaan, Jo, Wil, Jan, Frans, Elly, Corry, Henriëtte, Arnold, Treesje, Tonny, José en Peter, Diny en Huub. Hoewel hoopvol gestemd, had het gezin een moeilijke start, zo vertelt lezer Maria Jansen, een nicht van Frans en Fien. ,,De omstandigheden daar waren bar en boos. Ik was destijds twee jaar oud en mijn eigen ouders hadden ook plannen om naar Australië te emigreren. Op advies van oom Frans hebben ze daar toen vanaf gezien. Uiteindelijk is het goed met ze gekomen, maar ze hebben er keihard voor moeten werken.’’

Zestien kinderen worden er uiteindelijk achttien, vertelt Jansen verder. ,,In Australië is er nog een tweeling geboren. Ook kan ze zich nog een bezoek van de ouders aan Nederland herinneren. Ze waren bij mijn ouders toen de pastoor aan de deur kwam. Zoon Peter was bij een verkeersongeluk om het leven gekomen en dus moesten Frans en Fien halsoverkop terug naar Australië.’’

Frans en Fien overleden respectievelijk in 1975 en 1981, zo vervolgt Jansen. ,,Jarenlang hebben we nog contact gehouden met kinderen uit het gezin, maar na het overlijden van mijn eigen vader in 1997 is het verwaterd.’’