Sandra Steijger: ,,Mijn dochter is veel te vroeg geboren, tja, dat had ik natuurlijk kunnen voorkomen volgens velen. Alsof je een hartaanval kunt voorkomen. Ik heb mij nog nooit iets aangetrokken van opmerkingen en goedbedoelde adviezen. Er zijn maar twee adviezen waarvoor ik nog steeds dankbaar ben: ‘luister naar je eigen moederhart’ en ‘wat je zaait is wat je oogst’. Daar pluk ik bijna negentien jaar later nog de vruchten van. Laat iedereen gewoon in z’n waarde, dan wordt de wereld een stuk leuker.’’

Kitty Oostdam: ,,Lieve moeders, kweek maar een dikke huid want wat je ook doet, het is nooit goed in de ogen van andere moeders. Ga vooral op je eigen gevoel af en gebruik je nuchtere verstand, jij kent je eigen kind het beste. Trek je vooral niets aan van al het geneuzel op het consultatiebureau, daar werken ze met gemiddelden en is je kind altijd te groot, te klein, te licht of te zwaar of niet snel genoeg in de ontwikkeling. Elk kind heeft zijn eigen tempo.’’

Sylvia Schenkels: ,,Heel herkenbaar. Onze eerste zoon kreeg ik toen ik 22 was. De negatieve opmerkingen vlogen me om de oren, zelfs van de kraamhulp. Toen de borstvoeding niet lukte kreeg ik te horen dat ik ‘te kleine borsten’ had, wat flauwekul is. Ook mijn moeder en schoonmoeder hadden vaak negatief commentaar. Zeker na de komst van zoon twee. Op een gegeven ogenblik ben ik gestopt met luisteren en heb ik een gladde rug gekweekt. Dat hielp.’’

S. Steers: ,,Dat anderen zich met goed bedoelde raad met je opvoeding bemoeien, is volgens mij van alle tijden. Als je een opmerking krijgt, kun je daar drie dingen mee doen: bedenken dat wat iemand zegt, meer zegt over degene dan over jou. Twee: als het je diep raakt, dus ‘oud zeer’ raakt, je realiseren dat je misschien werk hebt te doen rond dat ‘oud zeer’. Drie: stel die ander een vraag, want andermans ideeën zijn prachtige gespreksopeners.’’