Ongepland vader: 'Wéér zo’n domme twintiger die een meisje heeft bezwangerd, zie je ze denken’

Bert Bentsink (33) werd tien jaar geleden vader van een dochter. Ongepland. Hij was pas kort aan het daten met de vrouw die nu de moeder van zijn kind is, toen ze plotseling vertelde dat ze al 12 weken zwanger was. ,,Ik was boos en erg wantrouwend”, vertelt hij. ,,Ik kon niet geloven dat ze daar nu pas achter kwam. Dat ze 100 procent per ongeluk de pil vergeten was.”

Achteraf gezien was dat niet de reactie die hij had willen geven. Ook al had ze hem verteld dat ze aan de pil was, ,,het blijft iets typisch mannelijks om de verantwoordelijkheid voor het wel of niet zwanger worden, bij de vrouw te leggen”, zegt Bert nu. Zij wilde absoluut geen abortus, dus dat hij vader zou worden, was een feit. ,,Het heeft even geduurd voordat ik dat kon accepteren, maar ik wist wel dat als er een kind van mij op deze aarde rond zou lopen, ik er voor haar wilde zijn.”

Over moeders die ongepland zwanger worden praten we vaker, maar het verhaal van de vaders hoor je zelden, zegt Bert. ,,Je hebt als jonge, ongeplande vader vaak geen voorbeeld, niemand waar je tegenop kunt kijken. Mannen die ongepland vader worden, worden vaak neergezet als een onverantwoordelijke man die met de noorderzon vertrekt. Of niet genoeg zijn best doet een betrokken vader te zijn.” Dit betekent overigens niet dat deze vaders het zwaarder hebben dan de moeders, voegt hij eraan toe. ,,We zijn geen slachtoffers. Maar er zijn echt genoeg vaders die wél dolgraag een rol willen spelen.”

Daarom maakte hij de podcast ‘Plotse papa’s’, waarin hij andere mannen spreekt die net zoals hij plotseling, en vaak op jonge leeftijd, vader werden. Helend, was het om de verhalen van deze vader te horen, vertelt Bert. ,,Als jonge plotse vader praat je niet zo snel over je situatie - leeftijdsgenoten zijn met heel andere dingen bezig, zoals studeren en uitgaan - terwijl die behoefte er wel heel erg is.”

Hij merkte dat andere mannen, net als hij deed, worstelen met gevoelens van eenzaamheid, schuld en schaamte. Zeker als ze weinig of geen contact meer met de moeder en hun kind hebben. ,,Mensen denken dan vaak dat dat je eigen schuld is. Dat je het er zelf naar hebt gemaakt.” En dat is natuurlijk soms ook zo, beaamt Bert, ,,maar in veel gevallen willen vaders niets liever dan betrokken zijn, maar lukt het ze niet”. Of is de band met de moeder verstoord, wat het contact met het kind in de weg zit.

Zelf heeft hij wisselend contact met zijn dochter Noa. Helaas heeft hij op het moment helemaal geen contact, vanwege de slechte relatie die hij met haar moeder heeft. ,,Gelukkig heb ik al een goede band met mijn dochter, dus de basis is er. Ik ben positief over de toekomst. Als ze straks ouder is en haar eigen mobieltje heeft en zelf met het openbaar vervoer kan reizen, dan gaan we elkaar vast weer zien.”

Ook Lars Konijnenberg (32) uit Gorinchem hoorde elf jaar geleden volkomen onverwachts dat hij vader werd. Hij was slechts een aantal maanden aan het daten met een meisje dat hij op de Filipijnen had ontmoet, waar hij vrijwilligerswerk deed. Dat was wel even schrikken, vertelt hij. ,,Maar ik heb toen een goed gesprek met mezelf gevoerd en me voorgenomen er het beste van te maken. Ik ben altijd opgevoed met het idee dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik kon haar toch niet zomaar achterlaten? Zoals ik veel mannen daar wel zag doen.”

Je leven gaat in een stroomversnelling, vertelt Lars. Ineens ben je vader, in een vreemd land, zonder familie om je heen. Maar het is gelukkig allemaal goed gekomen. ,,Zodra je je dochter in je armen houdt, ben je verliefd. Achteraf gezien heeft het vooral een positieve invloed op me gehad. Het aanklooien was meteen voorbij.” Inmiddels woont Lars alweer zeven jaar in Nederland. Hij is nog steeds samen met zijn vriendin.

In Nederland was het wel een stuk lastiger om een jonge vader te zijn dan in de Filipijnen, zegt hij. ,,Het is daar veel normaler. Als ik met vrienden van mijn eigen leeftijd wat ging drinken konden we het over onze kinderen hebben. Hier in Nederland word je daarentegen als man van begin twintig raar aangekeken als je op het schoolplein staat. Wéér zo’n twintiger die dom is geweest en een meisje heeft bezwangerd, zie je ze denken.”

Nu pas lukt het om met mildheid naar zichzelf te kijken, vertelt Bert. En nu pas lukt het om stil te staan wat het jonge plotse vaderschap met hem heeft gedaan, ‘in plaats van alleen maar bezig zijn met het gedoe met zijn ex’. Als advies voor andere jonge, ongeplande vaders heeft hij dan ook om je vooral te focussen op de band met je zoon of dochter. ,,En vergeet jezelf niet. Blijf ook voor jezelf leven. Je leven is heus niet meteen voorbij als je vader wordt. Blijf dingen doen die je leuk vindt en waar je energie van krijgt. Dan word je automatisch ook een leukere vader.”

Geniet er vooral van, voegt Lars daaraan toe. ,,Probeer je angst los te laten. Mensen worden al miljoenen jaren ouders. Waarom zou jij het dan niet kunnen? Bovendien heb ik inmiddels wel geleerd dat alle ouders maar wat doen. Jong of oud, gepland of ongepland.”