Juryrapport van de beste politici van Goirle in 2019

Een gezonde democratie kan niet zonder een onafhankelijke en kritische pers. Dat geldt vanzelfsprekend ook voor de Goolse democratie.

Die Goolse democratie mag zich gelukkig prijzen met een actieve, kritische en echt onafhankelijke pers. Kim Spanjers van het Brabants Dagblad, Gonny Spermon van het LOG-programma Goolse Kringen en verslagever van het Goirles Belang Norbert de Vries. Alle drie wonen ze nagenoeg alle raadsvergaderingen bij en zij hebben zich zodoende een goed beeld kunnen vormen van het werk van onze politici.

De redactie van Goolse Kringen vroeg hen om samen de jury te vormen voor de nieuwe prijs voor de beste politicus van Goirle van 2019.

Het gaat behoorlijk goed met onze Raad

De jury is van mening, dat onze gemeenteraad over het algemeen behoorlijk goed functioneert. Er is in deze bestuursperiode duidelijk sprake van een andere sfeer in de raad. Het is dynamischer, opener, kritischer en het debat is regelmatig een stuk beter dan in de voorgaande raadsperiode het geval was. De raadsleden bereiden zich gedegen voor op de vergaderingen en de onderlinge verhoudingen zijn goed. Het zijn volgens de jury stuk voor stuk aimabele mensen. Mensen die volstrekt integer zijn en deugen tot op het bot.

Dat die verandering aan het nieuwe vergadersysteem zou liggen is voor de jury zeer de vraag. Zij denkt eerder aan andere verklaringen.

Verschil tussen coalitie en oppositie vervaagt

De traditionele verdeling tussen oppositie en coalitie wordt - volgens de jury - soms volledig wordt losgelaten. Oppositiepartijen dienen moties in samen met coalitiepartijen. Het liep tijdens de laatste begrotingsbehandeling allemaal door elkaar.

Ook in discussies kun je als buitenstaander met geen mogelijkheid raden wie oppositie voert en wie tot de coalitie behoort. Coalitiepartij Pro Actief Goirle haalt gewoon kritisch uit naar een van de collegeleden, als dat zo uitkomt. LRG is zelfs af en toe ongemeen fel op haar eigen wethouder. En het CDA was duidelijk ontevreden over de beheersing van de kosten in de jeugdzorg door haar eigen wethouder en eiste op hoge poten op zeer korte termijn een beheersplan. Wij als journalisten vroegen ons zelfs af, of de eigen wethouder daar wel van wist!

De Raad is buitengewoon kritisch op collegevoorstellen en aarzelt niet om in te grijpen of om voorstellen terug te sturen. Dat is het afgelopen jaar meerdere keren gebeurd en niet alleen rond de begroting. En ook hier is het verschil tussen oppositie en coalitie nauwelijks waar te nemen. Wat de jury betreft is dit een goede ontwikkeling.

Het zijn de vrouwen

Bij zijn afscheid van de Raad zei Corné de Rooij, dat de veranderde sfeer in de gemeenteraad ook hem was opgevallen. Hij had daar een verklaring voor: het zijn de vrouwen in de gemeenteraad. Is het jarenlang zo geweest dat vrouwen zich amper in de raadszaal lieten zien, in Goirle is die verdeling inmiddels bijna 50-50. Van de negentien raadszetels worden er negen bekleed door een vrouw.

Bij de fractievoorzitters voeren de dames zelfs de boventoon: vijf van de acht fracties worden aangevoerd door een vrouwelijke kartrekker.

De jury durft niet te zeggen dat de gesignaleerde positieve ontwikkelingen nu helemaal aan bovenstaande zijn toe te schrijven, maar zij denkt wel dat ze van behoorlijke invloed zijn.

De beste wethouder

Het is moeilijk om één “beste” politicus aan te wijzen. Wethouders hebben andere verantwoordelijkheden dan raadsleden en die kun je dus moeilijk met elkaar vergelijken. De jury adviseerde daarom om twee prijzen beschikbaar te stellen: een voor de beste bestuurder en een voor het beste raadslid.

Wie die beste wethouder was, daar was de jury snel klaar mee. Wethouder Marijo Immink, die nu aan haar tweede termijn bezig is, werd unaniem gezien als de beste wethouder. Vakbekwaam, hard werkend, zichtbaar en ze beheerst haar portefeuilles. En aan hen die het (nog) niet begrijpen legt zij onverstoord voor de zoveelste keer geduldig uit hoe het in elkaar steekt. Die vakbekwaamheid en dat schier eindeloze geduld weet de jury te waarderen.

Marijo Immink wordt op haar hielen gezeten door wethouder Piet Poos. Die heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een wethouder die zijn portefeuilles ook goed kent. En die wat minder geduldig is met raadsleden, die het weer niet (willen) begrijpen. Een wethouder die de raad durft te trotseren, die zijn irritaties luid en duidelijk laat blijken en zo een dynamiek in de vergaderingen brengt, die de jury aangenaam vindt. Journalisten houden van bestuurders, die een beetje tegendraads zijn. Een hele goede tweede dus!

Het meest authentieke raadslid

“Wat een heerlijk oorspronkelijk mens. Zo’n stijlbreuk soms met de rest van de gemeenteraad. Iemand, die met passie en vuur haar standpunten verdedigt. En dat op een geheel eigen, verfrissende en menselijke manier. Het liefst zou ze ter plekke heel de raad, de publieke tribune en de pers overtuigen. En (meestal) weet ze ook precies waar ze het over heeft. Het is een soort Alice in Wonderland, die met grote verwondering kijkt hoe het er in de grote mensen politiek aan toe gaat. “Ik snap gewoon niet dat ze dat niet snappen”, is een gevleugelde uitspraak. De jury heeft het dan over VVD raadslid Monique van Brederode. Monique is niet het beste raadslid van 2019, maar de jury vindt dat haar bijzondere stijl gehonoreerd moet worden met een bijzondere prijs. De redactie komt daar aan tegemoet door de uitreiking aan Monique van Brederode van de “Alice in Wonderland trofee”. Als daar een geldprijs aan gekoppeld zou zijn - hetgeen ter uwer geruststelling niet het geval is - zou Monique die naar het oordeel van de jury kunnen besteden aan een cursus overtuigend spreken. Met iets meer rust in haar betogen , zou zij zeker aan invloed kunnen winnen. Als ze haar authenticiteit daarbij maar niet verliest.

Het beste raadslid van 2019

Met die keuze had de jury het aanmerkelijk moeilijker. De jury liet alle raadsleden de revue passeren en kwam na lang wikken en wegen met drie genomineerden. Dat is allereerst Pernell Criens. Pernell onderscheidt zich met name doordat ze als dat nodig is passie laat zien. Ze toont vurigheid als de discussie te technisch dreigt te worden. Ze herinnert dan graag aan de hoofddoelstelling van het gemeentelijk beleid: we willen een gouden sociale gemeente zijn en blijven! Natuurlijk refereren ook andere raadsleden op gezette tijden aan het hogere achterliggende doel, maar niemand zo adequaat en welsprekend als Pernell. En door consequent de verbinding te leggen met het achterliggende doel is zij ook goed in staat om als eenmensfractie focus te houden.

Dan is er D66 vertegenwoordiger Janneke van den Hout. Gedegen en sympathiek, meent de jury. Een uitstekend raadslid, dat de redelijkheid en het gezond verstand hoog in haar vaandel heeft staan. Iemand, die loyaal alle ruimte geeft aan haar fractievoorzitter. Maar die echt glorieerde toen ze die fractievoorzitter moest vervangen tijdens de moeilijke debatten over de begroting. De jury was daar zeer van onder de indruk.

Tenslotte is er Tess van de Wiel. Toen Corné de Rooij vertrok als raadslid, was er voor Tess de moeilijke opdracht om tussentijds zo’n onderscheidend raadslid op te volgen. Ze was nieuw in de politiek en werd van de ene op de andere dag fractievoorzitter. Daarin is ze naar het oordeel van de jury uitstekend geslaagd. Ze voegt inhoudelijk echt iets toe aan het debat en ze luistert echt naar wat andere raadsleden inbrengen, houdt niet star vast aan haar standpunt en wisselt echt met de andere raadsleden en doet daar wat mee in haar uiteindelijke standpuntbepaling. Zij is een van de raadsleden voor wie oppositie of coalitie niet veel uitmaken. Ze kijkt gewoon wat ze zelf en haar fractie vinden. En de jury waardeert die vorm van politiek bedrijven.

De verschillen zijn klein, maar de jury heeft uiteindelijk gekozen voor Tess van de Wiel. De jury laat daarbij zwaar wegen dat ze tussentijds moest vervangen, dat ze een behoorlijke fractie moet leiden, dat ze frank en vrij is en zich niet laat ketenen door een bestuursakkoord. En dat ze in staat en bereid is haar standpunt te wijzigen als ze in het debat goede nieuwe argumenten van anderen hoort. Zo hoort nieuwe lokale politiek te zijn.

Wil van der Kruijs, voorzitter van de LOG. 

.