Het Boxtel van Ria Koelink: ‘Gruwelijke hekel aan stilzittafels’

De kaartjes met het spelschema voor het bridge liggen op tafel. Ria Koelink (84) is de oprichter en kartrekker van de Boxtelse bridgeclub Sans Atout. ,,Het is elke maandagmiddag en dat moet ik wel even voorbereiden.”

Zelf speelt ze niet mee. ,,Ik haal de drankjes bij de bar zodat iedereen kan blijven zitten, en die breng ik bij alle spelers langs. Want als iedereen zelf drankjes zou gaan halen, dan wordt het zo trubbelig. Je moet je aandacht erbij houden. Maar soms speel ik wel, hoor. Bijvoorbeeld als iemand ziek is en de oproepmensen niet kunnen. Dus we hebben nooit stilzittafels. Daar heb ik een gruwelijke hekel aan.”

Bridgen zit haar in de genen. ,,Mijn broer en zuster zijn er heel goed in. Ik wat minder, maar ik vind het erg leuk om te organiseren en te ridderen.” Eh… redderen? ,,Nee, rídderen, ken je die term niet? Dat betekent bezig zijn.” In 2007 richtte ze de bridgeclub op die eerst in De Rots speelde en daarna in café Fellenoord. En dan nu in het restaurant van Elisabethsdael. ,,We spelen op maandagmiddag van halftwee tot halfvijf, zodat iedereen bij daglicht weer naar huis kan.”

En winnen, hoe belangrijk is dat voor de deelnemers? ,,Ik zeg altijd: we zijn hier voor het spel, de gezelligheid en voor de eer in de krant: de uitslagen staan in de lokale kranten en op Omroep Dommelland.”

Ria heeft nog meer pijlen op haar boog. ,,Met twee andere bewoners van Princenlant organiseer ik één keer per maand een spelletjesmiddag, ook in Elisabethsdael. Op de derde donderdagmiddag van de maand van twee tot vier uur. We hebben net de eerste keer gehad en dat was een groot succes. Achttien mensen deden mee. Mens-erger-je-niet, sjoelen, dammen, rummikub, kaarten. En in de zomer kunnen we jeu-de-boulen als we willen. Lekker buiten.”

,,Op Princenlant. Mooie entree. En heel fijn, het winkelcentrum vlakbij. Dat wordt nu echt prachtig. Voor veel mensen van Princenlant een mooi loopje daarnaartoe. En voor mij ook een plek waar ik me veilig voel vanwege de fijne contacten met de andere bewoners.”