Olifantenpaadjes: het bewijs dat we ons niet in een keurslijf laten duwen

In mijn voortuin ligt een keurig bestraat paadje naar de voordeur. Toch spot ik dagelijks voetstappen en fietsbandsporen in het zand ernaast; het resultaat van eigenwijze pubers die voor de kortste route van A naar B gaan. Hoe vaak ik ook zeg dat ik de tuin niet voor niets schoffel en we achterom een overkapping hebben waardoor hun fietszadel droog blijft, het dichtstbijzijnde zand wint. Logisch.