Olifantenpaadjes: het bewijs dat we ons niet in een keurslijf laten duwen

In mijn voortuin ligt een keurig bestraat paadje naar de voordeur. Toch spot ik dagelijks voetstappen en fietsbandsporen in het zand ernaast; het resultaat van eigenwijze pubers die voor de kortste route van A naar B gaan. Hoe vaak ik ook zeg dat ik de tuin niet voor niets schoffel en we achterom een overkapping hebben waardoor hun fietszadel droog blijft, het dichtstbijzijnde zand wint. Logisch.

Femke Hellings 29-08-20, 16:41

Net als olifanten al eeuwen de meest efficiënte weg naar voedsel zoeken, zijn ook wij mensen keien in het negeren van gebaande paden. Eerst neemt één rebel het initiatief. Daarna snijden meer mensen, afzonderlijk van elkaar, het pad op dezelfde manier af en voordat je het weet belandt het nieuwe binnendoorpaadje in het boek 'Olifantenpaadjes in Meierijstad' van Rooienaar Jan Verhagen.