Door de lezer: Ik wil met mijn witte stok gezien worden

De witte stok, taststok en herkenningsstok, symbool voor zelfstandigheid, en afkomstig uit Parijs, heeft zijn intrede gedaan in Nederland in 1959. En is niet meer weg te denken uit de levens van blinden en slechtzienden. De stok heeft een signalerende functie zodat bij het lopen in een drukke situatie, de voetgangers opzij gaan. De taststok heeft ook een faciliterende functie; bij het oversteken van een drukke straat heeft de stokgebruiker voorrang!

Elke dag raken blinden en slechtzienden verzeild in onveilige situaties omdat een groot deel van de ziende populatie problemen heeft met de witte stok. De maatschappij wordt steeds sneller, mensen hebben overvolle agenda’s, en vooral tijdnood. Ze letten niet goed op, denken dat ze nog net langs de stokgebruiker heen kunnen, of negeren de witte stok gewoon; met alle nare gevolgen van dien. Ik vind dat dit niet kan, ik loop zelf met een witte taststok en ervaar dagelijks de negatieve lading ervan. Ik voel me dan ook vaak niet veilig op straat.

De voetgangers met witte stok hebben voorrang in het verkeer, mits zij een teken geven over te gaan steken. Dit is opgenomen in de Nederlandse verkeerswet. Om meer begrip te creëren, is onder het bewind van president John-son, in 1964, in Amerika ‘De dag van de witte stok’ in het leven geroepen. Deze dag is sinds 1970 toegekend door de Wereld Blinden Unie en valt op 15 oktober.

En toch houden veel mensen geen rekening met de witte stok. Zij vergeten dat men zonder die stok niet zelfstandig de straat op kan. Reacties van mensen die ik krijg: ‘Dan moet je maar iemand meenemen die je begeleidt’. ‘Wat doe je alleen op straat?’ ‘Kon je niet even wachten, je hoorde ons toch aan komen rijden?’ ‘Kun je niet opletten?’ ‘Ik heb je toch niet geraakt met mijn fiets!’ of: ‘Je kunt online je boodschappen bestellen’.

Auto’s, brommers, fietsers blijven me voorbij rijden, of ik hoor piepende remmen. Ik kan er toch niets aan doen visueel beperkt te zijn? En ik wil, net als elke andere burger, een voor mij zo normaal mogelijk leven leiden; meedoen in en met de maatschappij.

De bevolking groeit, tijdnood blijft toenemen. De medemens moet zich meer bewust worden van het gebruik van de witte stok. Om meer aandacht te creëren, schrijf ik nu mijn verhaal.

Het gele reflecterende veiligheidshesje wat ik over mijn jas draag, is niet de oplossing. De verkeersdeelnemers moeten vredelievender naar elkaar toe worden. 

Waarom zou ik thuis moeten blijven omdat veel ziende mensen alleen oog hebben voor zichzelf? Als we meer begrip voor elkaar hebben, houden we samen tijd over! 

Wilt u ook een verhaal of column insturen? mijnbd@bd.nl