Door de lezer: Ik wil met mijn witte stok gezien worden
Liam Schuurmans uit Den Bosch voelt zich regelmatig onveilig op straat. Liam is slechtziend en heeft nog maar 5% zicht en heeft daarnaast last van Nystagmus (wiebelogen).
Delen per e-mail
De witte stok, taststok en herkenningsstok, symbool voor zelfstandigheid, en afkomstig uit Parijs, heeft zijn intrede gedaan in Nederland in 1959. En is niet meer weg te denken uit de levens van blinden en slechtzienden. De stok heeft een signalerende functie zodat bij het lopen in een drukke situatie, de voetgangers opzij gaan. De taststok heeft ook een faciliterende functie; bij het oversteken van een drukke straat heeft de stokgebruiker voorrang!
Onveilige situaties
Elke dag raken blinden en slechtzienden verzeild in onveilige situaties omdat een groot deel van de ziende populatie problemen heeft met de witte stok. De maatschappij wordt steeds sneller, mensen hebben overvolle agenda’s, en vooral tijdnood. Ze letten niet goed op, denken dat ze nog net langs de stokgebruiker heen kunnen, of negeren de witte stok gewoon; met alle nare gevolgen van dien. Ik vind dat dit niet kan, ik loop zelf met een witte taststok en ervaar dagelijks de negatieve lading ervan. Ik voel me dan ook vaak niet veilig op straat.
De voetgangers met witte stok hebben voorrang in het verkeer, mits zij een teken geven over te gaan steken. Dit is opgenomen in de Nederlandse verkeerswet. Om meer begrip te creëren, is onder het bewind van president John-son, in 1964, in Amerika ‘De dag van de witte stok’ in het leven geroepen. Deze dag is sinds 1970 toegekend door de Wereld Blinden Unie en valt op 15 oktober.
Wat doe je op straat?
En toch houden veel mensen geen rekening met de witte stok. Zij vergeten dat men zonder die stok niet zelfstandig de straat op kan. Reacties van mensen die ik krijg: ‘Dan moet je maar iemand meenemen die je begeleidt’. ‘Wat doe je alleen op straat?’ ‘Kon je niet even wachten, je hoorde ons toch aan komen rijden?’ ‘Kun je niet opletten?’ ‘Ik heb je toch niet geraakt met mijn fiets!’ of: ‘Je kunt online je boodschappen bestellen’.
Auto’s, brommers, fietsers blijven me voorbij rijden, of ik hoor piepende remmen. Ik kan er toch niets aan doen visueel beperkt te zijn? En ik wil, net als elke andere burger, een voor mij zo normaal mogelijk leven leiden; meedoen in en met de maatschappij.
De bevolking groeit, tijdnood blijft toenemen. De medemens moet zich meer bewust worden van het gebruik van de witte stok. Om meer aandacht te creëren, schrijf ik nu mijn verhaal.
Geen oplossing
Het gele reflecterende veiligheidshesje wat ik over mijn jas draag, is niet de oplossing. De verkeersdeelnemers moeten vredelievender naar elkaar toe worden.
Waarom zou ik thuis moeten blijven omdat veel ziende mensen alleen oog hebben voor zichzelf? Als we meer begrip voor elkaar hebben, houden we samen tijd over!
Wilt u ook een verhaal of column insturen? mijnbd@bd.nl
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
In de hospice Het leven in de hospice: ‘Je staat niet alleen’
In de rubriek ‘In de Hospice’ schrijven medewerkers van hospice Balade in Waalwijk over hun belevenissen. In de deze aflevering vertelt Linda over Sven en Willem en hun laatste wens. -
Dit zijn de kanshebbers op de publieksprijs fotowedstrijd Brabant in Beeld
De stemmen zijn geteld, de vijf kanshebbers op de publieksprijs van de fotowedstrijd Brabant in Beeld bekend. Op welke foto's is het meest gestemd? -
GEDICHTEN Ode aan mijn moeder
Met deze gedichten brachten tientallen lezers een ode aan hun moeder... -
In de hospice Het leven in de hospice: ‘Wanneer de dood om de hoek kijkt’
In de rurbriek ‘In de hospice’ schrijven medewerkers van de hospice Balade in Waalwijk regelmatig over wat ze meemaken. In de eerste aflevering gaat het over het leven van alledag in de hospice. -
MIJN BD In gedachte hoort Adri van der Beek de winkelbel nog altijd rinkelen
In de verhalenserie Mijn museum nemen we een kijkje in een privémuseum aan huis. Deze keer het museum van Adrie van der Beek in Dussen.
-
In de hospice Het leven in de hospice: ‘Een speciaal dekentje van troost’
In de rubriek In de hospice schrijven medewerkers van hospice Balade in Waalwijk over wat ze allemaal meemaken met de bewoners. Deze keer schrijft Maaike over een speciale manier van troost krijgen. -
komt allen tezamen Vrijwilligers bezoeken 230 senioren in Tilburgse wijk De Blaak: ‘We mogen elkaar niet uit het oog verliezen’
Met een mooi of dankbaar gebaar zorgen we met z’n allen voor wat licht in de donkere dagen voor Kerst. Zoals Nelly van der Bijl. Ze bezoekt met een aantal vrijwilligers ouderen in de Tilburgse wijk De Blaak om ze iets lekkers te overhandigen. -
In de hospice Het leven in de hospice: Een vishengel met een speciale betekenis
In de rubriek ‘In de Hospice’ schrijven medewerkers van hospice Balade in Waalwijk over hun belevenissen. In de deze aflevering vertelt Maaike over Harrie en Guus, twee vrienden die van vissen houden
0 reacties