Op zondagmiddag verscheen er in de oorlogsjaren standaard een pan soep op tafel in het Zeelandse middenstandsgezin van Iny van Casteren (83). En ook na de oorlog bleef deze traditie. Deze soeppan was groot, want Iny komt uit een gezin van vijftien kinderen van wie zij de oudste is. ,,Mijn moeder stond overdag in de winkel en had hulp in huis maar koken deed ze altijd zelf. Dat kon ze ook erg goed. Het schoonmaken van de groenten of het schillen van de aardappelen liet ze wel aan de hulp over."

Zondag was soepdag. Een deel van het gezin ging eerst naar de ochtendmis. ,,We mochten kiezen of we 's ochtends of 's avonds gingen."

Daarna werd de soep gegeten en 's middags kwamen de kaarten op tafel. ,,In mijn herinnering was de soep maar vooral het soepvlees heerlijk."

Als je een groot gezin hebt, is het belangrijk om streng te zijn. Vader en moeder hadden de wind er dan ook goed onder. Maar op zondag was dat toch een beetje anders. ,,We probeerden altijd balletjes uit elkaars soep te pikken. Daarvoor werd alles uit de kast gehaald. Dat ritueel hoorde echt bij het eten van de soep."

Of dit recept nog in andere gezinnen gegeten werd, weet Iny niet. ,,Als jong meisje denk je dat er overal hetzelfde gegeten wordt. Maar ik ben het nergens tegengekomen."