Ode aan mijn moeder

Dapper was jij als baby in 1944
onder in je kinderwagen
smokkelde je schoenen, eieren en brood
moeder met kind kreeg weinig vragen.

Flink als klein meisje,
huren ophalen voor je vaders baas
veel ellende achter voordeuren
voor een kind te dwaas.

Stoere oudste dochter
loste alles op, er was altijd wel iets
en toen je zusje een nieuwe kreeg,
deed jij nog wel even met een ouwe fiets.

Vanuit de gedachte de sterkste te moeten zijn,
toen je vader ziek werd en stierf,
oma was veel bij ons in huis,
waarbij jij de titel 'rots in de branding' verwierf.

Ons ontbijt stond elke ochtend klaar,
’s avonds ging je als laatste naar bed
tussendoor even je rijbewijs nog halen
met het gezin mobiel zijn in die ouwe Kadett!

Oma stierf plotseling, jij regelde veel,
en je zusje moest later ook het leven laten gaan
als laatste van het gezin overblijven,
heeft veel met jou gedaan…

Ondanks je verdriet, bleef je positief
hebt van kleinkinderen, neefjes en nichtjes, veel gehouden,
bij je vrijgevigheid zeg je:
'Liever met een warme hand dan met een koude'.

Dapper ben je nu met je eigen ziekte, als je je aanpast,
aan een nieuwe beperkende situatie die zich aandient
toch af en toe hulp accepteert of zelfs vraagt,
je had zoveel beter verdiend.

Bij jou kon ik altijd nog 'kind' zijn,
als oudste dochter zorg ík nu voor jou,
we zetten samen de schouders eronder,
ma, kanjer, weet dat ik van je hou!

Irma van Veldhoven-Brok