Ode aan mijn moeder
GEDICHTENMet deze gedichten brachten tientallen lezers een ode aan hun moeder...
Delen per e-mail
Appeltaart
Zelfgebakken, homemade met de geur van meer
Het deed me aan haar denken
Het deeg verbindend en gelaagd
Gebakken in de vorm van een bast
Met appels vers uit onze kleine boomgaard
Veel partjes maar een geheel
Met het zoete van krenten, rozijnen en een snuf kaneel
Een warme damp die zich verspreid over de keuken
Jij als verdeelpunt in ons midden
Samen vechten om het grootste stuk van jou.
Koosje de Leeuw, Den Bosch
In memoriam…
Jouw strelende handen
Jouw sussende woordjes
Jouw kussen: vluchtig veel
Of één ferme dikke!
Jouw klopjes op de schouder
Jouw aaien over de bol
Jouw zorgzame woorden
Jouw liefdevolle blik
Jouw open oren,
Jouw ruime warme hart
De laatste paar dagen
Waren WIJ jouw handen,
Jouw ogen, oren, mond.
En fluisterden we lieve woorden toe,
Streelden je zilveren haren
Kalmeerden je verhitte hoofd.
Het ging allemaal heel vanzelf;
We deelden dit met alle kinderen
Met blikken naar elkaar
Of stevige zoenen, een enkel handgebaar.
De telefoon stond gloeiend
Mobieltjes met berichten.
We waren steeds nabij.
Op handen hebben we je gedragen,
Opgebeurd van alle leed
Tot je zó naar de hemel bent gevlogen.
En in ons hart is feest;
Dankbaar om de kinderen te zijn
Van een moeder
Die ons leerde
Een goed mens te zijn.
Marianne du Maine
Verlaten
Op 10 april 2013 is ze overleden,
de navelstreng definitief doorgesneden.
In 2002 is ze met mijn vader in een verzorgingshuis komen wonen
waar hij op 20 november 2004 aan maag/darmkanker overleed.
Daarna in het huiskamerproject haar dagelijkse dingen deed.
In 2008 moest ze naar een ander huis,
een gesloten afdeling werd haar thuis.
Steeds meer vrijheid werd haar afgepakt.
Dagen zitten in een stoel. De bloem geknakt.
Niet meer lopen, niet meer zien,
niet alles meer horen ook misschien.
Niet meer begrijpen, niet meer praten,
door haar omgeving totaal verlaten.
Loes Westgeest
Moederdag
Vele zorgen al gedragen
Doch nimmer enig klagen
Ma, altijd ben jij weer daar
Sta je voor ons allen klaar
Als wij al zorgen baarden
Je wist ze te aanvaarden
Verdriet liet tranen vloeien
Maar je liefde bleef bloeien
Moederdag, voor jou alle dagen
Nooit zagen we je versagen
Je werd nooit gedecoreerd
Door ons wel geadoreerd
Bedankt voor alle verstaan
Jij, spil van ons bestaan
Blijf nog lang die veilige haven
Waar wij liefde mogen laven
Peter Trum
Ma
Dapper was jij als baby in 1944
onder in je kinderwagen
smokkelde je schoenen, eieren en brood
moeder met kind kreeg weinig vragen.
Flink als klein meisje,
huren ophalen voor je vaders baas
veel ellende achter voordeuren
voor een kind te dwaas.
Stoere oudste dochter
loste alles op, er was altijd wel iets
en toen je zusje een nieuwe kreeg,
deed jij nog wel even met een ouwe fiets.
Vanuit de gedachte de sterkste te moeten zijn,
toen je vader ziek werd en stierf,
oma was veel bij ons in huis,
waarbij jij de titel 'rots in de branding' verwierf.
Ons ontbijt stond elke ochtend klaar,
’s avonds ging je als laatste naar bed
tussendoor even je rijbewijs nog halen
met het gezin mobiel zijn in die ouwe Kadett!
Oma stierf plotseling, jij regelde veel,
en je zusje moest later ook het leven laten gaan
als laatste van het gezin overblijven,
heeft veel met jou gedaan…
Ondanks je verdriet, bleef je positief
hebt van kleinkinderen, neefjes en nichtjes, veel gehouden,
bij je vrijgevigheid zeg je:
'Liever met een warme hand dan met een koude'.
Dapper ben je nu met je eigen ziekte, als je je aanpast,
aan een nieuwe beperkende situatie die zich aandient
toch af en toe hulp accepteert of zelfs vraagt,
je had zoveel beter verdiend.
Bij jou kon ik altijd nog 'kind' zijn,
als oudste dochter zorg ík nu voor jou,
we zetten samen de schouders eronder,
ma, kanjer, weet dat ik van je hou!
Irma van Veldhoven-Brok
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Lopen: goed voor depressies
Lezers schrijven een verhaal of column over wat hen bezighoudt. Deze keer Jan van Oevelen uit Tilburg over zijn sportieve avonturen. -
Door de Lezer: herinnering aan de EMTÉ
In de rubriek Door de Lezer schrijven lezers een verhaal of column over wat hen bezighoudt. Deze keer Piet Koolen uit Kaatsheuvel. -
MIJN BD
De schoenmakerswinkel van Jan van den Nieuwenhuijzen is al een museum op zich
In deze verhalenserie nemen we een kijkje in privémusea aan huis. Deze keer het schoenenmuseum van Jan van den Nieuwenhuijzen in Den Bosch. -
De kerstbal van Riet hangt altijd buiten: 'Telkens weer herinnert de bal aan ons thuis'
VEGHEL - Wat een mooie betekenis kan een kerstbal hebben. De bronskleurige bal van Riet van den Nieuwenhof-Schevers uit Veghel hangt al jaren buiten. Het doet haar denken aan haar ouders en veel te jong gestorven broer. ,,Telkens weer herinnert de bal me aan ons thuis, ons gezin en de gastvrijheid van onze ouders. Vroeger.'' -
Mijn BD
Noodkreet vanaf Lesbos: ‘Mijn hart is verbrijzeld’
In deze rubriek schrijven lezers een verhaal of column over wat hen bezighoudt. Deze keer Hanneke Ulijn. Ze komt oorspronkelijk uit Het Wild, tussen Empel en Lith, en woont sinds 1994 op Lesbos. Sinds 2008 is ze vrijwilligster in het vluchtelingenwerk op het Griekse eiland.
-
Heel Brabant Prakt: ons moeder nam de tijd om te koken
In de rubriek Heel Brabant Prakt delen lezers hun lievelingsrecept en hun herinnering hieraan. Deze week het recept van Mario Gevers uit Wijbosch. -
Bijzondere capriolen van een verwarde bruidegom
In de rubriek Door de lezer schrijven lezers over wat hen bezighoudt. Deze keer Irene Janssen-Bosma. -
Dit zijn de kanshebbers op de publieksprijs fotowedstrijd Brabant in Beeld
De stemmen zijn geteld, de vijf kanshebbers op de publieksprijs van de fotowedstrijd Brabant in Beeld bekend. Op welke foto's is het meest gestemd?