Soms zie je iets gebeuren in de ogen van bezoekers boerenmuseum D'n Aachterum in Diessen

De bel naast de voordeur wordt nauwelijks ingedrukt. Na goed Brabants gebruik komt bijna iedereen ‘aachterum’ bij Ad (69) en Mia (64) de Weys in Diessen. Daar worden ze hartelijk ontvangen door Ad. Gekleed in een boerenkiel en met een rode zakdoek om zijn nek, maakt hij met een zwierig gebaar het hek open. En daar staat ook Mia te wachten, eveneens in klederdracht. Wat direct opvalt is de oase van rust in de tuin. Daar is ook de trots van Ad en Mia te vinden: boerenmuseum D’n Aachterum.

De ogen van Ad beginnen te stralen als hij begint te vertellen. Eerst worden de gasten getrakteerd op een stukje familiegeschiedenis, dat teruggaat naar 1865 toen de opa van Ad geboren werd. Na een sprong in de tijd komen we aan in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen op deze plek een kippenstal werd gebouwd. Deze stal is door Ad omgebouwd. Eerst tot een fijne ruimte waar verjaardagen werden gevierd, later tot een museum. ,,We hebben altijd al veel spullen verzameld. Op een gegeven moment stel je jezelf de vraag of je er iets mee gaat doen of niet. Toen ik zes jaar geleden met pensioen ging, hebben we er een echt museum van gemaakt.”

Als je het museum binnengaat, ga je ongeveer een eeuw terug in de tijd. Je ziet het zo voor je: een Brabants boerengezin, vader rookt een pijp naast de buiskachel, moeder staat achter het fornuis en de kinderen zitten aan tafel. De kleine bedstee trekt meteen de aandacht. ,,Vroeger sliepen de mensen zittend”, zegt Mia. ,,Ze hadden vaak last van hun longen en ze dachten dat liggen hun dood zou worden. En mensen waren vroeger ook een stuk kleiner.”

In het museum is alles authentiek. Ad scharrelde overal oude spulletjes op. Prachtige vloertegels uit een bejaardentehuis, houten balken uit een oude molen en een paar prachtige glas-in-lood-deuren vond hij bij een antiquair in Postel. ,,Die vroeg er veel te veel geld voor. Tien jaar later stonden ze er nog en toen deed ie ze voor een stuk minder weg”, lacht Ad.

Mia en Ad struinden vroeger ook vaak boerenmarkten af, op zoek naar mooie spullen. En er zijn ook veel dingen van thuis bewaard gebleven. ,,Het is eigenlijk begonnen met de oude mangel van de pastoor in Diessen”, zegt Ad. ,,Die kregen we op een zondag, vlak nadat de meid ‘m nog gebruikt had.” Op tafel staat een halfvolle fles citroen brandewijn en sigaren, ook afkomstig van thuis.

Bijzonder is de kelder in het museum. De weckpotten met groenten staan netjes in het gelid op de planken. En in een grote weckpot zit zelfs nog een kip. Net zoals het er vroeger aan toe ging. En zo zijn er nog veel meer dingen te zien met een sterk nostalgische waarde. Niet alleen voor Ad en Mia, maar ook voor de bezoekers. ,,We krijgen best veel mensen van de dagopvang”, zegt Mia. ,,In eerste instantie zijn ze erg stil, totdat ze iets herkenbaars zien. Dan zie je iets gebeuren in hun ogen en soms beginnen ze zelfs te vertellen over vroeger. Dat is mooi om te zien.”

Het museum is van mei tot en met september geopend. In de wintermaanden wordt al het linnengoed naar binnen gehaald. Halverwege september begint Mia alvast met wassen. ,,Samen met mijn zussen maak ik eind april de bedden op en zorg dat alles er weer netjes uitziet. Daar kijk ik dan ook echt naar uit.”

Na de rondleiding is het tijd voor koffie op het terras. En ook buiten is er nog genoeg te zien. ,,Zo herinnert een eiermeter aan de vroegere functie van stal. ,,Alle eieren werden in een gat gelegd en zo gemeten”, zegt Ad. ,,Dat was veel werk. En zo is de cirkel weer rond.”