Emotionele avond voor winnende Leeuwinnen

Door Daniël Dwarswaard

Toen Daniëlle van de Donk - inmiddels 28 - als klein meisje bij SV Valkenswaard speelde, dacht ze er wel eens over na: hoe zou het zijn om in dat grote Philips Stadion te spelen? Als kind droeg ze tijdens vakanties het shirt van PSV. Haar ouderlijk huis staat op nog geen tien kilometer van het stadion. Zie nu: tijdens haar honderdste interland in Eindhoven voor Oranje draait het om ‘Daantje’.

Net voor het volkslied mag ze een stapje naar voren doen als de KNVB-directie haar huldigt voor de mijlpaal. In het stadion klinkt om de zoveel minuten het aanstekelijke liedje met haar naam ter aanmoediging. Even daarvoor is het applaus voor haar bij het oplezen van de opstelling nét even harder dan bij de rest. Later op het veld wordt, vooral in het begin, elk balcontact begeleid met gejuich.

Honderd keer in Oranje dus. Nooit als de absolute blikvanger. Vaker ging en gaat het over Lieke Martens, Vivianne Miedema of bij fases Shanice van de Sanden. Ze sprak er soms over. Oprecht zonder jaloezie of iets. Maar toch: zij wilde óók wel eens de absolute uitblinker zijn op het moment dat half Nederland meekeek. Miskend? Nee, totaal niet. 

‘Donkie’ praat altijd vrijuit, op gevoel en interessant. Nooit staat ze ter discussie in Oranje. En terecht ook: haar mix van creativiteit en felheid is tamelijk uniek bij de beste voetbalsters van ons land. Ze omschreef de voetbalster Van de Donk zelf ooit het meest treffend: een gifkikker die altijd de bal wil hebben als een puppy. In Londen, bij haar club Arsenal, noemen ze haar The Magician.

Na twaalf minuten gebeurt hetgeen dat bij een avond als deze past. De bal komt met fortuin bij de nummer tien van Nederland, de afwerking is koel en strak. Ze rent en juicht. Met haar handen maakt ze een hartje naar het publiek. Genoeg bekenden natuurlijk zo vlak boven Valkenswaard. De plaats waar ze na de wedstrijd nog even langsgaat voordat ze weer het vliegtuig naar Londen instapt. Zondag wacht alweer de stadsderby tegen Chelsea, vandaar.

Nederland is zoals verwacht beter dan Rusland, de mondiale nummer 24 van de wereldranglijst en in deze EK-kwalificatiepoule de grootste uitdager van Oranje. Al zal plaatsing voor het toernooi van 2021 in Engeland nooit in gevaar komen. Sherida Spitse deed yeiets dat ze eigenlijk nooit doet. Ze mist bij 1-0 een strafschop. Het maakt uiteindelijk niet zoveel uit omdat (natuurlijk) Vivianne Miedema na rust alsnog de 2-0 maakt met haar hoofd.

Ze scoort altijd en overal. Doelpunten maken is voor Miedema net zo gewoon als haar tanden poetsen. Maar deze goal brengt tranen op de wangen. In gedachten is ze bij haar opa die afgelopen weekend overleed. Niet veel later krijgt ze een publiekswissel. Het applaus daalt op de topscorer aller tijden van Oranje neer.

Van de Donk gaat ondertussen verder op zoek naar nóg een doelpuntje, om de avond helemaal af te maken. Het komt er niet meer van. Al zal ze er niet van balen. De avond is toch wel compleet.

De reactie van Daniëlle van de Donk na afloop van het duel met Rusland: