Frank Rijkaard genoot van WK-winst Messi, 19 jaar nadat hij hem liet debuteren: ‘Kon juichen als een jonge hond’

Vorige maand, ruim 19 jaar na dat bijzondere moment, zag Rijkaard voor de televisie hoe zijn voormalige pupil de wereldbeker mocht kussen. In Helden Magazine vertelt de 60-jarige oud-voetballer - in een van de spaarzame interviews die hij geeft - voor het eerst hoe hij dat moment beleefde.

,,Het was niet dat de tranen over mijn wangen rolden na de WK-finale, maar ik kon als het ware als een jonge hond juichen omdat het Messi gelukt was. Het is ook uniek, hè. Ik zat naar de WK-finale tussen Argentinië en Frankrijk ook vooral als supporter van Messi te kijken. Ik vind dat hij heeft gekregen wat hij verdient.”

Zijn laatste contact met de sterspeler dateert van een paar jaar geleden, voordat Messi FC Barcelona inruilde voor Paris Saint-Germain. ,,Mijn zoon Santi wilde dolgraag eens een wedstrijd van Barcelona zien. Ik was op dat moment niet zo’n stadionganger. Via elftalbegeleider Carles Naval heb ik kaarten geregeld. Carles zei: ‘Kom dan ook naar een training toe.’ Messi was superaardig en toegankelijk. We hebben elkaar geknuffeld en zijn op de foto gegaan. Voor mijn zoontje was dat natuurlijk vooral hartstikke leuk. Toen ik Messi na lange tijd weer ontmoette, deed me dat toch wel wat. Hij is toch de grote ster geworden waar de hele voetbalwereld met open mond naar kijkt.”

Met Barcelona won Rijkaard in 2006 de Champions League. Na zijn vertrek in 2008 trainde hij nog bij Galatasaray en de nationale ploeg van Saoedi-Arabië, om vervolgens geruisloos uit het voetbal te verdwijnen. Ambities om nog terug te keren heeft de oud-international niet, het interview met Helden geeft hij vooral om aandacht te vragen voor de Johan Cruijff Foundation, waarvan hij al jaren ambassadeur is.

,,Ik ben niet zo gek op het geven van interviews. Op camera’s die op mij gericht zijn, ben ik ook niet zo dol. Maar dit zijn dingen waarvan ik het gevoel heb dat ik verplicht ben ze af en toe te doen. Overigens is ‘verplicht’ niet helemaal het goede woord. Want net zoals Johan doe ik dingen ook met mijn hart, anders doe ik het echt niet.”

,,Eigenlijk ben ik een beetje een vreemde eend in de bijt. Ik heb het dan wel gered als voetballer, maar dat was helemaal niet zo vanzelfsprekend omdat ik best een gecompliceerd karakter heb. Ik hou niet zo van de spotlights. Ik heb er altijd moeite mee om in het midden van een zaal te staan, sta liever een beetje met mijn rug tegen de muur toe te kijken. Dat is wie ik ben. Ik voel me prima bij die rol in de luwte.”

Een terugkeer in het voetbal zit er dan ook niet in. ,,Of het moet zo zijn dat iemand die mij heel na aan het hart ligt, me vraagt om met hem te sparren. Maar dat zou ik dan achter de schermen doen en ik zou het liefst hebben dat niemand dat weet. Als iemand wat wil vragen, sta ik er open voor. Ik vertel graag op een open en eerlijke manier hoe ik dingen zie als daarnaar gevraagd wordt. Ik ga het niet opzoeken, dan moet iemand wel naar mij toe komen.”