Een picnic-karretje brengt altijd een traumatische ervaring uit mijn eerste grotemensenbaan naar boven
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 97. Lees alle eerdere afleveringen hier terug
Ik word net bijna omvergereden door zo'n supersnel karretje van Picnic. Maar ik kan er niet kwaad om worden. Zo corona, die karretjes. Als er ooit een film komt van de dystopische maanden van 2020, zal bij voortduring een Picnic-karretje door het beeld suizen.
Die karretjes brengen altijd een traumatische ervaring uit mijn jeugd terug. Ik had als vakantiebaantje een wijkje als melkboer. toen al met een elektrisch karretje. 's Ochtends om zes uur naar de verzamelplaats, alle kratten met melk-, yoghurt en karnemelkflessen inladen, sinas, bier, kaas en wat zo'n mannetje nog meer verkocht.
Ik was veel te klein eigenlijk voor zo'n grotemensenbaan. Maar dat weet je dan niet. Je denkt: ik ben 16, het mag. Ik had een paar routes door arbeiderswijken van de grote stad. Spannend. Eng ook. Wat wist ik van het leven? Ik had een boekje gekregen van de echte melkboer, met de mensen die op rekening kochten en een paar waarschuwingen. 'Die moet je altijd direct laten betalen.'
Scheuren zat er trouwens niet in met dat melkkarretje. Maar ook zonder dat rinkelden de flessen wel bijna de kratten uit.
Enfin, op zeker moment stopt een busje met bouwvakkers bij mijn karretje. Die hadden duidelijk dorst. Ze namen melk, een kratje sinas en drie kratjes bier. Zo, ik was los op het eind van de rit. Fijn. Dacht ik. ,,Ooh'', zei een enorme bouwvakker die de boel net zijn busje had in getild. ,,Geen geld bij me. Sorry, ik kom morgen weer langs, oké?'' Ik voelde me 7 ineens. Mijn hart zakte in m'n maag. ,,Eh... ja, natuurlijk.''
De volgende dag, even tegen vieren, was ik op dezelfde plek. Dat hadden we afgesproken, die grote bouwvakker en ik, dat jochie met zijn eigen melkkarretje. De hele dag een knagend gevoel in mijn buik gehad. Hij zou toch wel komen? Maar als-ie nu zou komen en nog eens de bus zou volladen? Naarmate de dag vorderde, werd ik voor dat laatste nog banger dan voor het eerste. Ik wachtte dik een uur. Geen busje natuurlijk. Ik proef nog de diepe vernedering van dat moment. En het verdriet. Ik denk dat het mijn eerste confrontatie was met hoe naar de mens kan zijn. Ja, daar denk ik vaak aan als ik zo'n Picnic-wagentje langs zie racen. Ze hebben vast een hongerloontje. Geef eens een goeie fooi.
Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Koken & Eten
Hygiëne in de keuken: maak ook je kruidenpotjes af en toe goed schoon
Veel gevallen van voedselvergiftiging ontstaan thuis, aldus het RIVM. De meeste bacteriën in de keuken denk je waarschijnlijk te vinden in de keukenhanddoek, vuilnisbak of snijplank, maar uit een nieuwe studie blijkt dat kruidenpotjes nog grotere bacteriemagneten zijn. -
Nieuwe nier in coronatijd maakt Danny superblij: ‘En mensen leven zó mee’
WIERDEN - Superblij is de Wierdense horecaondernemer Danny Lee dat z’n niertransplantatie zo goed is geslaagd. „Het had niet beter kunnen gaan”, zegt hij. -
Frank in quarantaine
Het virus is geen denkend wezen, het is een organisme dat zich verspreidt
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 96. Lees alle eerdere afleveringen hier terug. -
Frank in quarantaine
Later zeggen we misschien dat dit de kerst ‘aan de vooravond’ van de grote opluchting was
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 95. Lees alle eerdere afleveringen hier terug. -
Dit zijn de goedkoopste auto's voor private lease
Met private lease kun je voor een vast bedrag in een gloednieuwe auto rijden. Nagenoeg alles is inbegrepen: of het nu wegenbelasting, de verzekering, onderhoud of pechhulp is, je hoeft er niet over na te denken. Dit zijn de goedkoopste modellen.
-
PREMIUM
Kunstenares Yvonne maakt muurschilderingen in verpleeghuis: zijn bewoners toch een beetje buiten
Boerderijdieren, weilanden en bloemenpracht sieren sinds deze week vier muren van verpleeghuis Careyn Weddesteyn. De Woerdense kunstenares Yvonne Koekoek beleefde waardevolle momenten tijdens het vervaardigen van de kleurrijke werken. -
-
-
interview
Paniek om een dringend mailtje van de baas: waarom ons brein soms worstelt met werk
Kenniswerk is zwaar voor onze mentale gezondheid, ziet Christianne Vink, psycholoog en auteur van Het grote hoe ik werk boek. Ze ontmoet in haar praktijk werkenden die worstelen met vermoeidheid en stress, en zich tegelijkertijd moeilijk kunnen concentreren. Wat kun je daaraan doen? -
Iris’ nier zit nu in het lichaam van wildvreemde Christel: ‘Ik dacht nooit: had ik het maar niet gedaan’
Geven en nemen, de ultieme kerstgedachte. In lijn met dit idee, kon Christel van der Leest uit Heesch zich geen mooier kerstcadeau voorstellen. Zij kreeg van ‘wildvreemde’ Iris van Gelder in november een nier cadeau. In gesprek met de gever en nemer.