PREMIUM
Coronacrisis week 1: kunst en vliegwerk op verlaten redacties
Delen per e-mail
Mag ik hier gewoon eens beginnen met mijn collega’s een dik compliment te geven? We hebben de eerste week in de corona-crisis achter de rug en we zijn erin geslaagd om gewoon zes kranten uit te brengen en een site waarop het nieuws nauwelijks bij te houden was. Chapeau onvermoeibare verslaggevers, vormgevers, indredacteuren, chefs, secretaresses en niet te vergeten IT’er Eric, onze steun en toeverlaat.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Hou op met dat journalistieke knietje-vrijen
Een Amsterdamse boa zegt tegen een assertieve burger: Daarvoor moet je bij Femke zijn. -
PREMIUM
Column ‘Sperrzeit’ sissen als het over de avondklok gaat
De avondklok lijkt me heel effectief in de coronastrijd. Maar met die opvatting ben je al snel met terugwerkende kracht fout in de oorlog. Sperrzeit sissen sommige verbolgen anti-avondklokkers, want de avondklok is synoniem met de moffen. -
PREMIUM
column Paracetamol of een broodje bapao
Eindelijk, het vaccineren is nu écht begonnen. En helemaal mooi dat Brabant de primeur heeft. Het stond dagenlang op de voorpagina van deze krant, want ‘wij’ waren de uitverkorenen. -
PREMIUM
COLUMN ‘Ik wil u graag bedanken voor uw integriteit’
Barbarij zie je zelden rechtstreeks. Meestal resteren anonieme glasscherven en zwart geblakerde panden. Ik vermoed dat het live volgen van de bestorming van het Amerikaanse parlement ook daarom zo huiveringwekkend is. Vlak voor je, ik schat een meter of vier vanaf onze bank, zie je hoe Trump-aanhangers de ruiten van het Capitool inslaan en naar binnen klauteren. -
PREMIUM
COLUMN Je mag hopen dat Den Bosch niet in hoger beroep gaat over het shotje
Als het een beetje meezit moet dit ook het jaar worden dat allerlei overheden er niet langer vanuit gaan dat burgers in principe de zaak belazeren. Eén verkeerd vinkje op een formulier en je hangt, want je zult dat ongetwijfeld opzettelijk hebben gedaan. In menig gemeentewapen zou de spreuk moeten staan: Ik Zal Wantrouwen. Samen met een vervaarlijke leeuw die zijn bek alvast zo wijd mogelijk heeft opengesperd.
-
PREMIUM
Column Een vissersboot kan niet naar het Malieveld
Jarenlang ging brexit over stempels en afvinken, over heffingen en compensatie, over macht, wraak en genoegdoening, en was het allang niet meer te volgen. -
PREMIUM
Column Een tasje boodschappen? Moederschap en menselijkheid? Nee, dát gaat echt te ver
Moederschap en gewoon oude vertrouwde menselijkheid stonden inderdaad niet in het rijtje ‘kwaliteiten’ die ‘we’ in het afgelopen jaar bij onszelf ontdekt hadden. De koning noemde wel verantwoordelijkheidsgevoel, medeleven, kameraadschap, hulpvaardigheid en solidariteit, in zijn kersttoespraak. Maar een tas boodschappen aan je bloedeigen dochter brengen, die anders honger heeft, dát is blijkbaar echt drie bruggen te ver. -
Podium: stuur uw brief in